Lopend naar Jeruzalem zonder geld op zak

Henk van der Klok loopt van Nederland naar Jeruzalem zonder geld op zak, met als doel zoveel mogelijk geld op te halen voor wees- en straatkinderen op de Thais/Birmese grens.

Henk van der Klok (32) is onderweg van Stadskanaal naar Jeruzalem. Lopend. Een reis van 6.000 kilometer, door 13 landen, zonder geld, zonder creditcard, en zonder backup. Henk is afhankelijk van zijn eigen creativiteit en de vriendelijkheid van vreemden om voedsel, water, en onderdak te vinden.

Lopend naar Jeruzalem

Henk is op dit moment bezig aan deze tocht van 6.000 kilometer. Zijn doel is geld ophalen voor wees- en straatkinderen aan de Thais/Birmese grens. Als wij eind mei een weekend op het racecircuit Circuit de Ecuyers in Frankrijk verblijven, loopt Henk precies in die periode van Reims richting Dijon. Ik stuur hem een bericht en we spreken af voor een lunch in Vitry-le-François. De lunch is uiteraard op mijn kosten. Henk heeft immers geen geld bij zich. Dit is mijn manier om Henk te steunen en hem ondertussen het hemd van zijn lijf te vragen. Ik ben op de motor en zonder navigatie verloopt het niet helemaal soepel. Een uur later dan gepland zal ik in Vitry zijn en laat dit onderweg aan Henk weten. Henk reageert heel sympathiek. ‘Dan plan ik vandaag gewoon een rustdag in en ga ik nu nog even wat dingen regelen. Ik zie je straks’ is zijn reactie. Typisch Henk, blijkt later.

Het wordt een zeer openhartig gesprek. Het ‘waarom’ lees je onderaan dit verhaal en is duidelijk gemaakt op zijn website henkvanderklok.com. Ik ben vooral nieuwsgierig naar ‘hoe”.

Positief zijn en blijven

Henk is een uitermate positief ingesteld persoon. ‘Het kan niet fout gaan’, vertelt hij. ‘Er is overal een oplossing voor, als je maar wilt’. Deze stelling spreekt mij wel aan. Zo sta ik ook in het leven en al snel blijken we verschillende raakvlakken te hebben. We zijn beiden door onze opvoeding gevormd tot de positieve mensen die we nu zijn. Nooit opgeven en doen wat je wilt is ons motto.

Henk van der Klok

Henk is een echte avonturier

Henk is liftend door Europa en Australië gereisd, drie keer door Spanje gelopen op de 800 kilometer lange Camino de Santiago, in de winter, in de zomer en in de herfst. Op een klein eiland bij Bali heeft Henk een hutje gebouwd en probeerde daarin te wonen totdat op een dag de hut leeg werd geroofd door lokale inwoners. Henk is lopend van Engeland naar Rome gereisd. Een tocht van 2.200 kilometer, inclusief een trek door de Alpen, die 90 dagen duurde. Alsof dat nog niet genoeg is, is Henk de hele Missisippi afgepeddeld in een kajak in 110 dagen, en ging daarna werken in Canada als wilderness guide in de Chilcotin gebergten van British Columbia, waar hij mensen mee nam op een twee weken durende expeditie te paard. Tijdens deze periode stond hij meermaals oog in oog met zowel zwarte beren als grizzlyberen. Verder is hij op de fiets van Nederland naar Istanbul gefietst in 65 dagen. Tussendoor heeft Henk de Transsiberië Express van Ulaanbaatar naar Moskou genomen en overal ter wereld gewerkt.

Ik vraag Henk naar de oorsprong van zijn reislustige bestaan en Henk vertelt:

‘Vroeger maakte ik nooit iets af. Ik heb twee HBO opleidingen niet afgemaakt. Verschillende sportclubs zoals basketbal en wrestling niet volbracht (tijdens een high school jaar in de VS). Ik zat bij het Korps Mariniers, maar heb dat ook niet afgemaakt. Dit vond ik altijd lastig. Tijdens een vakantie in Italië ontmoette ik een reiziger genaamd “Makkie”. Hij kwam uit Denemarken, en hij vertelde mij dat hij al twee jaar lang non-stop aan het reizen was. Ik had nog nooit van zoiets gehoord. Dat is toch niet mogelijk?

Hij vertelde allerlei verhalen over hoe hij altijd op z’n pootjes terecht kwam. Hij raakte z’n paspoort kwijt en als gevolg woonde hij een paar weken bij een politieagent in huis. Hij miste een trein en ontmoette via via een groep andere reizigers met wie hij een roadtrip door Europa deed. Makkie opende mijn ogen voor wat mogelijk was en ik leerde op dat moment dat hoe je je leven leidt alleen gelimiteerd is door je eigen voorstellingsvermogen. Niet lang nadat ik weer terug was van die vakantie in Italië, besloot ik het ook te proberen. Ik besloot ‘Avonturier‘ te worden. En dit was perfect… Nu kon ik aan m’n vader bewijzen dat ik iets af kon maken; namelijk lange avonturen en expedities. Ik kon aan mezelf bewijzen dat ik wel uithoudingsvermogen had, iets wat ik in het Korps Mariniers niet had. En het mooiste was dat ik als reiziger/avonturier elke dag iets nieuws kon doen. Dus perfect voor mijn impulsieve aard.’

Henk van der Klok zoals hij zich prettig voelt: met een rugzak onderweg

Henk van der Klok zoals hij zich prettig voelt: met een rugzak onderweg

Henk heeft echt geen geld of creditcard op zak

Als ik vraag of hij dan echt niet stiekem een creditcard voor noodgevallen bij zich heeft is het antwoord een stellig: nee! ‘Maar wat als je schoenen straks versleten zijn?’ vraag ik. ‘Tegen de tijd dat ik in Griekenland ben is het te warm voor mijn bergschoenen en ruil ik ze in voor sandalen. In Griekenland zijn ze dol op dit soort stevige bergschoenen en ze zullen deze graag ruilen tegen een paar goede sandalen. Daar kan ik dan op verder naar Jeruzalem’, legt Henk uit. Bovendien is dit niet de eerste lange-afstandswandeling die Henk maakt. Hij is niet gelovig, maar heeft al verschillende pelgrimroutes op zijn naam staan en heeft diverse lange fietsroutes gereden. Henk heeft ook een pelgrimpaspoort vol met stempels. Dit paspoort zal hem overal toegang geven tot een kerk om in te slapen en hij kan daar iets te eten krijgen.

Als ik vraag wat hij kan doen als hij echt in nood komt is zijn antwoord duidelijk: ‘ik kom niet in nood want het gaat altijd goed’. Ik durf niet verder te vragen wat er gebeurt als hij ziek wordt onderweg. Henk is niet van plan ziek te worden en ik weet uit ervaring dat je door sterke gedachten af kunt dwingen wat je wilt bereiken. Ziek worden past niet in dat plaatje en er is ook geen ruimte om hierover na te denken. Ik begrijp hem volkomen en vraag niet verder. Henk gaat dit gewoon volbrengen.

Zo min mogelijk meesjouwen en creatief zijn met spullen

Ik heb al een tijdje naar zijn compacte rugzak zitten staren en vraag of dit de enige bagage is die hij bij zich heeft. Ik vermoed dat hij in zijn slaapplaats van afgelopen nacht nog een grotere rugzak heeft staan. Maar nee, deze kleine rugzak is alles dat hij meesjouwt. Hierin zit een tentje, een matje, een slaapzak en kleding. Meer heeft hij niet nodig. ‘Het wassen van kleding is soms wel een probleem en af en toe stink ik gewoon’, vertelt Henk. Hij heeft er zelf geen problemen mee, al probeert hij wel om de paar dagen een douche te nemen en zijn kleding te wassen. Henk is volledig afhankelijk van dat wat hem onderweg wordt aangeboden. En dat is precies waar het hem om gaat. De natuur vindt hij best aardig en hij geniet zeker wel van de omgeving, maar de interactie met de mensen is voor hem het speerpunt. Gesprekken met voorbijgangers tijdens het lopen, tot laat in de avond borrelen met zijn gastheer of gastvrouw. Het zijn deze facetten die dit avontuur compleet maken. Af en toe wordt hem spontaan op straat een slaapplek aangeboden, maar meestal moet hij er mensen voor aanspreken en erom vragen. Hij heeft in alle talen van de landen die hij doorkruist een kaartje bij zich met uitleg over zijn bedoeling. Tot nu toe gaat het allemaal heel soepel, maar hij merkt wel, nu hij dieper in Frankrijk komt, dat niet iedereen positief reageert. Toch zijn er veel mensen die via zijn Facebookpagina een aanbod doen om te komen eten en slapen. Henk heeft een vaste route en de aangeboden slaapplaatsen liggen niet altijd op de route. Daarom heeft hij een tentje bij zich, zodat hij altijd een plek heeft om te overnachten, al is dat soms illegaal en verscholen in de bosjes langs de route. Henk gaat ervan uit dat de autoriteiten niet al te moeilijk doen als ze zijn verhaal horen.

Een impressie wat Henk onderweg krijgt van mensen die hij ontmoet

Een impressie wat Henk onderweg krijgt van mensen die hij ontmoet

De tactiek is: gewoon vragen

Zijn tactiek is om aan het eind van de dag een bakkerij of winkel binnen te lopen en zijn verhaal te doen. Hij vraagt dan of er nog wat oud brood van de vorige dag over is. Vaak krijgt hij dan een vers broodje mee. Dit herhaalt zich laat in de avond bij een restaurant. Hij vraagt daar om het eten dat over is en weggegooid wordt en krijgt dan ook vaak een goede maaltijd aangeboden.

Wie veel reist, weet dat gezond eten lastig is. Het is toch vaak hetzelfde wat de pot schaft en ook Henk merkt inmiddels dat hij tekort krijgt aan vitaminen. Verse groenten en fruit zit niet vaak in het assortiment van het eten onderweg. Henk moet dus nu zijn tactiek iets aanpassen en voorkomen dat hij een ernstig gebrek aan goede voedingsstoffen krijgt.

Landschap in Frankrijk

Landschap in Frankrijk

De toekomst is gepland, maar kan altijd veranderen

Henk heeft zes maanden de tijd om zijn tocht te volbrengen. Daarna start voor hem een nieuwe baan in Finland. Henk is niet honkvast en zal dat ook niet snel worden. Mocht hij de tocht niet op tijd kunnen afmaken, dan is het afzeggen van deze baan een optie. Henk is niet zo moeilijk en komt altijd wel weer ergens aan de bak. Deze manier van leven moet fantastisch zijn, maar er zit ook een keerzijde aan. Zijn prioriteit lag de afgelopen zeven jaar bij reizen, maar daardoor heeft hij ook veel gemist. Momenteel is Henk een weg aan het zoeken om de combinatie reizen en een wat meer gestructureerd leven te kunnen verbinden, in de vorm van een spreekbedrijf. Hij wordt nu al regelmatig gevraagd een presentatie te houden en op de dag dat wij samen lunchten gaf hij vanuit Frankrijk een online lezing voor een schoolklas. Dit hoopt hij na voltooiing van deze tocht verder uit te bouwen als ervaringsdeskundige. Henk is een fantastische man en ik weet zeker dat hij heel goed is in het inspireren van mensen. De manier waarop Henk in het leven staat en zich niet zomaar van de wijs laat brengen kan ik alleen maar enorm respecteren en toejuichen.

De Champagnestreek in Frankrijk

De Champagnestreek in Frankrijk

Wie Henk persoonlijk wil steunen kan hem een maaltijd en/of een slaapplek aanbieden. Voor een goed gesprek staat Henk altijd open en ik hoop hem ergens op zijn route nog een keer tegen te komen. Elke dag of minimaal om de dag plaatst Henk een filmpje en een korte tekst op zijn Facebookpagina. Je kunt Henk ook steunen door een donatie te doen via zijn website. Dit geld gaat niet naar Henk zelf, maar naar een project voor wees- en straatkinderen aan de Thais/Birmese grens.

Het doel van deze trip

Henk wil geld inzamelen voor straatkinderen die op de grens van Thailand en Birma leven. In 2015 heeft Henk daar in een opvanghuis gewerkt. Ze hebben daar niet de middelen om voor iedereen te zorgen en daarom zijn daar veel straatkinderen die elke dag dezelfde uitdaging hebben die Henk zal hebben. Alleen hebben zij geen keus. Hij wil laten zien dat er meer vriendelijkheid, behulpzaamheid en gastvrijheid is dan dat de meeste mensen denken. De wereld, en de mensen daarin, zijn veel beter dan dat je denkt. Als laatste wil Henk wil bewijzen dat, als je jezelf geen enkele uitweg laat, geen andere opties hebt, je je schepen verbrandt, dan vind je een weg.

Henk met een groepje mensen die hij onderweg heeft ontmoet

Henk met een groepje mensen dat hij onderweg heeft ontmoet

Digna
Follw me

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>