Henk de Velde, Nomad of the sea on a Never Ending Voyage! Hij zeilde zes keer rond de wereld, is in meer dan honderd landen geweest en schreef meerdere boeken. Hij is nu alweer een half jaar in Nederland, maar hij woont nog gewoon aan boord. "Hoe kun je nu wonen in zo'n kleine ruimte?" wordt hem gevraagd. Henk gaat aan dek, kijkt omhoog en ziet de vogels in de lucht. Zal die vogel nu ook denken dat zijn nest klein is of ligt die ruimte daar boven in de lucht? Reishonger raakte geïntrigeerd door deze man en zijn ideeën. Het is dan ook een hele eer hier zijn verhaal te mogen laten zien.

Vertel iets over jezelf, waar liggen je roots en wie of wat heeft jou geïnspireerd te gaan reizen?
Ja wie ben ik? Geboren op 12 januari 1949 maakt mij een oudere. Dat voel ik sinds kinderen, op een school waar ik een lezing gaf, mij “die ouwe kapitein” noemden. Ze vonden het verhaal van die ouwe kapitein wel het mooiste lesuur van het jaar.

Ik ging varen op de zeevaart als lichtmatroos op m’n vijftiende. Mijn taak was vooral dekken boenen. Later ging ik naar de Zeevaartschool in Amsterdam en op m’n 28ste werd ik kapitein. Hierin ligt de inspiratie tot reizen. De atlas was altijd mijn favoriete boek en aardrijkskunde mijn favoriete vak. De drang om “zelf” te gaan reizen kwam van boeken over lange zeereizen met kleine boten. De belangrijkste inspirator daarin was de Fransman Bernard Moitessier.

Kan je vertellen over je zes wereldreizen? Is zes keer genoeg? Is de jongensdroom uitgekomen?
De eerste wereldreis was met een eenvoudige zelfbouw, hoewel niet door mezelf, catamaran, zonder echte motor, alleen een buitenboordmotor om de haven in en uit te varen maar ook zonder elektriciteit of instrumenten. We hadden kaarten, een sextant om de zon en de sterren mee te meten zodat we wisten waar we waren en 4.000 gulden op zak. Ik schrijf we, want op de eerste reis van 1978 tot 1985, is mijn toenmalige vrouw, Gini, zes jaar mee geweest. Onze zoon is op Paaseiland geboren.

Toen al wilde ik eigenlijk niet terug. En weer in Nederland werkte ik er hard aan weer te vertrekken. Daaruit zijn de andere vijf wereldreizen geboren. Drie keer om een wereldrecord te breken, eenmaal om een bijna onmogelijke route te bevaren en dan de laatste om nooit terug te komen.

Met de horizon om mij heen ben ik nooit alleen. De meeste reizigers krijgen ook een spiritueel gevoel van het zijn over hen heen. Het zijn en dat gaat verder dan; wie ben ik of wat doe ik hier. Dat gevoel van zijn is een ultiem geluksgevoel. Dan dank ik de ongenoemde dat ik niet in een straat achter een deur woon.

Waarom non-stop, dan zie je toch niks? Ik ben naast wereldreiziger ook zeeman. Zeezwerver. De zee is mijn werkterrein. Het heeft lang geduurd voordat ik mijn rijbewijs haalde. Een boot was noodzaak. Laatst vroeg iemand: “wat is het belangrijkste in je reizen? De mensen die je ontmoet of de natuur, walvissen enzo?” Mijn antwoord was: “de horizon”. Daar komt bij dat ik heel goed heel lang alleen kan zijn. Het langste dat ik alleen ben geweest is 47 dagen. Geen mens gezien, maar altijd de overweldigende horizon om me heen.

Wat was het meest indrukwekkend tijdens ieder van deze reizen?
De reis boven Rusland langs (2001 -2004) en de overwintering in Siberië heeft de grootste indruk op mij achtergelaten. Dit is moeilijk uit te leggen. Dus niet de oneindige zee maar het oneindige ijs. Hier waren die vijf mensen die ik daar ontmoette wel belangrijk. Er was een dorp, dertig minuten verderop over het ijs, Tiksi genaamd en daar woonden tweeduizend mensen. Mijn vrienden bestond uit een handvol. Waarom is de moeilijkst te beantwoorden vraag.

Ik ben nu net een half jaar terug van mijn “laatste” reis. In 2007 vertrok ik om weg te blijven. Hierop ben ik halverwege de wereld, vanaf Australië en later in Micronesië en Japan op terug gekomen. Ik ben geen man om doelloos te drijven. Ik heb doelen nodig. Dus ook terug naar Nederland. Voor het eerst miste ik ook de aanwezigheid van iemand, ook al zien we elkaar niet wekelijks. Die mens is mijn zoon, op Paaseiland geboren, in Nederland verder opgegroeid en woonachtig maar met een eigen reistic: Afrika. Via onbezochte eilanden en plekken van de Aleoeten, Alaska, British Colombia ben ik eind 2011 door het Panamakanaal terug gezeild naar Nederland.

Wat mis je het meeste tijdens je wereldreizen? Heb je mensen teleurgesteld door te gaan reizen?
Heb ik mensen teleurgesteld? Ik ben altijd de man geweest die bezig was weg te gaan. Dus dat was soms moeilijk in relaties. Waarom ik die relaties niet mee nam? Een solozeiler, soloreiziger kun je niet worden. Je bent het. Heb ik mijn ouders teleurgesteld? Ik denk niet. Mijn lieve ouders hebben de zwerverslust in mij geaccepteerd. Heb ik Stefan mijn zoon teleurgesteld? Denk het niet, want ik was altijd al de afwezige. Het woord nooit terug had ik nooit moeten gebruiken. Terugkomen is iets anders dan blijven.

Kan je proberen het gevoel te beschrijven als je alleen rond de wereld zeilt?
Met de horizon om mij heen ben ik nooit alleen. De meeste reizigers krijgen ook een spiritueel gevoel van het zijn over hen heen. Het “zijn” en dat gaat verder dan; wie ben ik of wat doe ik hier. Dat gevoel van “zijn” is een ultiem geluksgevoel. Dan dank ik de ongenoemde dat ik niet in een straat achter een deur woon.

Dit gevoel gaat verder dan het geluksgevoel dat ik een onderdeel ben van de natuur om me heen. Af en toe die walvis die naar mij kijkt, maar veel ook de zeevogels zoals de grote albatros die daar zweeft, die daar is … en zich niets aantrekt van mij.

Blij om weer terug te zijn van je laatste reis of zou je het liefst vandaag nog weer vertrekken?
Blij terug te zijn. Maar elke terugkomst is het begin van een nieuwe reis. Ik woon nu nog aan boord. Dit schip is te koop. Er komt een andere. Kleiner, handzamer, beter bewoonbaar. Ik ga weer weg, ja maar het moeten is er af … de zwerflust is niet getemd … ik laat het reizen wat ik nog ga doen over me heen komen. Wel stuur ik het naar de streek waar ik nog heen zou willen en verder kan ik daar nog niet meer over vertellen. Korte reizen half de wereld rond naar streken waar weinigen heen gaan … om terug te komen.

Tips voor mensen die de vurige wens hebben de wereld rond te reizen?
Wat kan ik een ander leren? Niets dan; loop niet in de voetsporen van anderen, want dan volg je nooit je eigen spoor. Als je eenmaal een idee hebt kun je dit niet zo maar opgeven. “Je hebt pas verloren als je het opgeeft” is een slogan die Henk veel gebruikt. Het is stratego en niets is onmogelijk. Henk zeilt zijn eigen scheepje, zoals hij dat mooi noemt.

De filosoof Henk de Velde
Naast zeiler is Henk filosoof. De boeken die Henk de Velde schreef behoren tot de best verkochte boeken van en over het zeezeilen. Hij filosofeert tussen de regels door. Hebben jullie nog vragen voor deze markante wereldreiziger? Laat het ons weten, dan leggen we het Henk voor!

Henk de Velde heeft zich door de jaren heen laten kennen als een man die prachtig kan vertellen over zijn avontuurlijke reizen.

Martijn
  1. Ik vind het een mooi artikel, waarin ik Henk – voor zover ik hem ken – goed herken. Toen Henk in het najaar van 2011 van zijn Never Ending Voyage terugkwam, stond ik tussen weinigen hem op te wachten. Sindsdien heb ik met enige regelmaat contact met hem (we doen af en toe een ‘bakkie’), bovendien heb ik een aantal van zijn boeken in mijn bezit (en gelezen), zoals hij mijn boek bezit. Henk verdient positieve aandacht, de mensen die kritiek op hem hebben, begrijpen een dergelijke reiziger, avonturier, filosoof, etc. niet.

    Ik heb van Henk nog nooit een kwaad woord over anderen gehoord, hij is naar mijn mening niemand tot last, en verdient dus alle respect.

  2. Wil van Oever zegt:

    Reaktie op bovenstaand; ik geloof ook niet dat hij zich er iets van aan trekt. Deze man gaat zijn eigen weg. Hij respecteert de aarde, de natuur, onze wereld en iedereen die daarop woont. Hij schreef eens; iedereen vaart zijn eigen scheepje. Het belangrijkste is; hij reist en doet dat op zijn manier.

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>