Zelfs in een wereldstad zoals Lima, voelde ik des te meer dat ik de vreemdeling was. Lag het aan de koloniale bouwstijl? De kleurrijke Peruanen? Of aan het landschap dat zoveel tropischer was dan het onze? Nee. Het lag aan de smaken.
Ik kook heel graag en heb een goed genoeg smaakpalet om met vertrouwen van een recept af te kunnen wijken en er mijn eigen ding van te maken. En toen kwam ik terecht in Lima, waar meer dan de helft van de ingrediënten op mijn bord helemaal nieuw waren. Ik kende de naam niet, ik kende de smaak niet, ik zou niet weten hoe het te gebruiken. Wat een vreemd gevoel!
In Lima
Lima is een eigenaardige stad. Het centrum is groots en statisch, met kerken en huizen in een Spaanse stijl. En dan heb je de kopieën van Europese gebouwen, zoals het Brussels gerechtshof (ja, echt). Ga je buiten het centrum, dan kom je terecht in buitenwijken, de kust en uiteindelijk de sloppenwijken.
In Lima vind je een vreemde collectie gebouwen: van statig naar koloniaal naar regelrecht armoedig. En overal zweven zwarte gieren tussen de torens.
Overal waar je komt, zijn mensen. Het verkeer is slopend en verwarrend. Overal zie je mensen in kleine stalletjes of karretjes voedsel verkopen. De (overdekte) markten lijken te zoemen van drukte. Je koopt er vers fruit, cocabladeren en ingrediënten voor volkse geneeskunde of sjamanisme. Hier en daar, tussen de hotels, vind je een restaurant.
Wist je dat twee van de tien beste restaurants ter wereld in Lima zijn? Ik wist het niet, maar na drie dagen gegeten te hebben in Lima, kon ik het goed geloven.
Restaurant La Mar: één van de beste visrestaurants in Lima! Een must do.
Ceviche
Hét gerecht dat je overal tegenkomt? Ceviche! Ceviche is een gerecht waarin rauwe vis wordt gegaard in citroensap met groente en kruiden. Afhankelijk van waar je eet, wordt Ceviche met zeevis of riviervis gemaakt. Er bestaan zelfs vegetarische versies, waarin de vis vervangen wordt door groente.
Ik at ten minste vijf keer Ceviche in Peru. Het is dan ook een gerecht dat ontstaan zou zijn in het noorden van het land. En het leukste? Elk gezin en elk restaurant heeft zijn eigen, unieke recept. Verrukkelijk!
Restaurant Amaz
De Peruaanse keuken heeft veel Spaanse invloeden, maar desondanks bewaart het ook zijn eigen karakter. In restaurant Amaz eet je bijvoorbeeld gerechten geïnspireerd op oude recepten uit het Amazonewoud. Allemaal bereid met vruchten, groenten en noten uit de Amazone.
Het restaurant Amaz was zo aangekleed dat je het gevoel kreeg ergens buiten te zijn, onder een dik, groen bladerdek. Schemerig en gezellig.
Voor mij was dit het culinaire hoogtepunt van de reis. Zo veel vreemde smaken, mijn smaakpalet werd hier flink op de proef gesteld. Zo dronk ik een sapje van snakefruit (helaas ken ik enkel de Engelse naam van deze vrucht), at ik een veggie ceviche met champignons en een stoofschotel van paddenstoelen en noten gegaard in bananenbladeren. Vooral het sapje vond ik overheerlijk, het had een vreemde, yoghurtachtige smaak, met iets fruitig erdoorheen, iets wat ik amper kan beschrijven. Maar ook de stoofschotel zal ik niet snel vergeten. Hij had een sterk gerookte smaak. Superlekker!
Amaz was niet het enige goede restaurant waar ik at. Wanneer je Lima bezoekt, is het ook een aanrader om uit eten te gaan in restaurants La Mar en La Fiesta. Vraag vooral om een Pisco Sour, een cocktail op basis van Pisco, een lokale drank, suiker, citroen en eiwitten.
Naar de fruitmarkt
Je kunt vele dagen vullen met eten in Lima. Maar het is ook super interessant om eens te gaan kijken waar deze toprestaurants hun ingrediënten halen. Ja, je hebt best wel van die moderne shoppingcenters en supermarkten in Lima, maar die moet je juist links laten liggen. Je kan veel meer zien en beleven in een van de (overdekte) markten.
Onder kleurrijke vlaggetjes vers fruit kopen? Gezellig!
Mijn favoriete stuk fruit tot nu toe, waarvan ik helaas enkel de Engelse naam ken: Custardapple.
Op deze markten bieden handelaars hun producten aan, zonder dat die eerst door de maalmolen van de supermarkt gaan. Alles is dus heel erg vers en precies zoals het moet zijn. De dagelijkse visvangst ligt op ijs, vers fruit hangt in trossen aan de rekken. Kleine, obscure kraampjes zijn helemaal bedekt in honderden zakjes poeders, noten en kruiden. Sommige om te koken, sommige met andere doeleinden.
Iets minder aantrekkelijk: dikke, vette maden die tussen fruit kruipen en verkocht worden als… lekkernij. Ja, echt. Nee, ik heb het niet geprobeerd. Brrr.
Tijdens een culinaire fietstocht door Lima, met Huarique Bike, stopte ik bij een overdekte markt. Ik werd keurig neergezet op een bankje, kreeg een lepel, een servetje en zo’n tien stuks fruit die ik in de verste verte niet herkende. Dingen die op citroenen lijken, maar helemaal anders proeven. Grote stukken fruit die lijken op Daenerys’ drakeneieren, met smaken die ik maar niet uit mijn hoofd krijg. Zo lekker! En heel welkom, want fietsen in het verkeer van Lima, dat veroorzaakte zoveel adrenaline dat ik best wat suiker kon gebruiken. Pfieuw!
Terug thuis
Lima was niet de mooiste plek die ik zag in Peru. Nee, dat was Colca Canyon. Toch heeft Lima een speciaal plaatsje in mijn hart, puur en alleen omdat de stad mij zo veel leerde. Nieuwe smaken en een andere manier van leven.
Mijn reis naar Peru was uitputtend. Mijn brein had zo veel moeite met alle indrukken te verwerken, dat ik nu soms nog loop te denken aan wat ik allemaal meemaakte. Maar is dat niet precies hoe reizen moet zijn? Ik vind van wel.
Lima ligt aan de zee, op een klif een fiks stuk boven het water. Soms, zoals hier op de foto, rolt de zeemist gewoon over het land.
- Ontdek boetiek bestemming Malta - 1 januari 2024
- Met het openbaar vervoer door Fjord Noorwegen - 30 oktober 2023
- Reisverhaal: naar Narvik, in Noord-Noorwegen - 19 april 2023
