Het is iets voor zevenen. Tussen de herenhuizen door friemelen de zonnestralen zich een weg naar beneden en weerkaatsen op het tafeltje voor ons. Twee glazen witbier met een volle schuimkraag staan op het wankele tafeltje. Het is druk op het plein. Zes meisjes voeren wat stijfjes een dansje uit. De Larzac achter hen trekt meer mijn aandacht. Aan de andere kant van deze 900 meter hoge berg woont mijn tafelgenote, in een voormalig schapenhok dat is verbouwd tot een idyllisch stulpje met een weids uitzicht over de vallei met haar rode aarde.
En wie zit hier tegenover me?
Annelies Aantjes, veertig levensjaren en sinds tien jaar woonachtig in de Franse regio Aveyron. Opgegroeid in de omgeving van de Biesbosch, maar eigenlijk altijd een wereldburger geweest. Voorheen was ik in Nederland werkzaam als reclasseringswerker en gedragstrainer in Den Haag. Nu ben ik een duizendpoot; onder meer docent Engels en Nederlands, tolk, vertaalster, receptioniste en standhouder in het toerisme.
Hoe ben je in de Aveyron terecht gekomen?
Puur toeval. Op een regenachtige dag zag ik een advertentie in krant staan. ‘Campingbeheerders in Zuid-Frankrijk gezocht’ voor het Nederlandse bedrijf RCN. Alhoewel mijn toenmalige vriend en ik destijds slechts een karig woordje Frans spraken besloten we ‘eens gek te doen’ door te reageren. Geheel onverwacht volgde een eerste uitnodiging, rolden we door alle selectierondes heen en tot onze grote verbazing versloegen we naar de overwinning meer dan honderd stellen. Drie maanden later reden we onder de roodwit geblokte slagboom van een vier sterren camping in de Var door.
Na twee jaar onder de vleugels van het beheerdersstel te hebben gewerkt hadden we het vak onder de knie. Tijd om het nest te verlaten. Uitvliegen kon naar een camping in de Aveyron dat RCN net had aangekocht.
Wat spreekt je aan van de Aveyron?
Ik heb veel van de wereld gezien en verre reizen gemaakt. Eigenlijk herken ik telkens elementen van wat ik elders heb beleefd of gezien hier weer terug. De natuur is zo mooi en afwisselend. Overweldigend durf ik het zelfs wel te noemen. De bergen, bossen en beekjes. Hierdoor heeft de Aveyron ook een sportief karakter. Zowel in de zomer als winter leent de omgeving zich voor zoveel verschillende sporten en activiteiten. En natuurlijk kun je hier erg lekker eten.
Ik denk dat de Aveyron echt haar pure karakter heeft behouden, mensen zijn trots op hun regio en de streekprodukten. Ze genieten van het leven. Iedere dag maak ik wel iets magisch mee. Kleine dingen. Een zonsondergang of sterrenhemel die van het scherm spettert, een ree die voor me oversteekt. Of zoals vanochtend maakte ik een korte wandeling vlakbij Millau door een kersenstreek. Gezinnetjes, jong stellen, ouderen, allen waren ze ongestoord kersen aan plukken en zaten op kleedjes op het gras te picknicken. En wijntjes te drinken. Ik kon het niet laten ook een aantal heerlijke kersen op te smikkelen.
Wat mag je absoluut niet missen als je in de Aveyron bent?
De avondmarkten in de zomer vind ik altijd gezellig. Aan lange houten tafels wordt gezamenlijk gegeten en gedronken, vergezeld van dans en zang. Midden op het dorpsplein of op een weiland. Echt op z’n Frans. Ook de Tempeliersdorpjes zijn een aanrader. Verspreid over de Aveyron vind je meerdere klein dorpjes die oorspronkelijk nederzettingen van de Orde van de Tempeliers zijn. Er is een route uitgestippeld die je langs de mooiste plekken leidt. La Couvertoirade is mijn persoonlijke favoriet.
Ik had al verteld dat je veel sporten kunt beoefenen. Zoals bijvoorbeeld kanoën op de rivier de Tarn. Op sommige plekken lijkt de oever wel een bounty strand geflankeerd door ruige rotswanden. Op die rotswanden kun je prima klimmen. Andere avontuurlijke activiteiten zoals parapenten en bungeejumpen zijn ook erg populair.
Verder is een bezoekje aan het beroemde Viaduct zeker de moeite waard. Of een bezoek aan de minder bekende watervallen van Creissels en Saint Rome de Tarn, gieren spotten, afdalen in grotten, het enorme meer van Pareloup of gewoon een wandeling door de prachtige natuur. Kortom; er is genoeg te doen. Nog steeds heb ik mijn bucketlist voor de Aveyron nog niet voltooid. Overigens kon ik dit jaar eentje afvinken door het Aveyronnaise gedeelte van de Compostella te lopen. Deze route loopt van Puy-en Velay door Noord-Aveyron tot aan het prachtige dorpje Conques.
Nederland of Frankrijk?
Ongetwijfeld Frankrijk. Na vijf jaar in Frankrijk te hebben gewoond heb ik een hopeloze poging gedaan weer in Nederland te aarden. Ik had moeite met het geordende, weinig verrassende en gestructureerde Nederland. Bovendien miste ik de weidse en ongerepte natuur. Er zijn hier nog zoveel plekjes om je nog een beetje ontdekkingsreiziger en gewoonweg alleen te voelen. Nederland blijft in mijn hart, maar Frankrijk is mijn thuis.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
