Een warm welkom in Delhi

Het is drie uur in de nacht als ik na een vertraging van twee uur en een vlucht van bijna negen uur aankom in New Delhi. De bedoeling is de bagage ophalen, snel naar de uitgang en dan een korte taxirit naar het ‘Airport Hotel’ dat ik geboekt heb -met pick up- omdat ik geen zin had om midden in de nacht helemaal de stad in te gaan. Dus even de bagage oppikken en dan zoeken naar de man met het bordje met mijn naam erop. En als het even kan nog een biertje. Of twee.

Bagage ophalen

Maar helaas, het toestel zat, niet geheel verwonderlijk, grotendeels vol met Indiërs en die blijken ook in de omgang met vliegtuigbagage niet uit te blinken in efficiency. De meeste passagiers zijn schijnbaar met andere dingen bezig want de bagage stapelt zich op op de band, verse aanvoer verhinderend. Versleten koffers van epische afmetingen, omwonden met dikke strengen touw en voorzien van grote plakkaten met naam en adres, geschreven in dikke viltstiftletters. Er worden spullen vervoerd in juten zakken, kartonnen dozen en in tassen die van plakband aan elkaar hangen. En alles draait eindeloos rond. De nieuwe bagage druppelt tergend traag op de band en eer ik mijn gele duffel heb zijn we weer een uur verder.

Een taxiritje

Helaas, niemand in de rij wachtende chauffeurs heeft een bord met iets dat ook maar vaag op mijn naam of die van het hotel lijkt. Gelukkig is er op het vliegveld van New Delhi een zogenaamde pre-paid taxiboot, want onderhandelen met een Indiase taxichauffeur is wel het laatste wat je wilt doen op die tijd. Als ik opmerk dat ik de vaste prijs wel wat hoog vind voor een hotel zo dicht bij de luchthaven (een paar kilometer in plaats van ruim twintig) word ik aangesproken door een redelijk geciviliseerd uitziende wat oudere chauffeur, die het wel voor de helft wil doen. Dat is nog steeds een leuke kilometerprijs, maar goed het is nacht en ik wil slapen.

In de taxi gezeten vraagt hij om mijn reservering. ‘Ik moet even de weg vragen’. Ik overhandig mijn mobiel en  hij begint op zijn mobiel te toetsen. ‘Ze nemen niet op’ meldt hij met zijn beste verbaasde blik. ‘Ach nee, krijgen we dat weer’ denk ik. De chauffeur laat het nummer op zijn scherm zien naast dat op de reservering. ‘Zie, het nummer klopt. Die eerste 9 is het kengetal, dus dat laat ik weg’. ‘Wacht, ik bel even een vriend die kan me doorschakelen naar de vaste lijn. Hij voert een kort gesprek en reikt me het toestel. ‘Het hotel, praat maar met ze’. Ik pak de telefoon. ‘Dit is uw hotel’ meldt een galmende stem zonder te zeggen om welk hotel het gaat, ‘alle kamers zijn vol’. En ja hoor, de chauffeur weet wel een ander hotel. De aloude commissietruc, het enige nieuwe is de vriend op de mobiel, hoewel ik die in een andere context ook al eens meegemaakt had. ‘Kengetallen zijn twee posities en van die bullshit ben ik niet gediend, dus breng me maar gewoon’ is mijn antwoord. Waarop de chauffeur mijn bagage op straat gooit.

Ik stap in een wat duurdere metertaxi, die betrouwbaarder zou moeten zijn. Zou moeten uitkomen op iets van 400 roepies, zo’n 5 euro, gezien de vermelde kilometerprijs. Helaas, ik ben in India en het gedoe gaat verder: De chauffeur van de metertaxi weigert na het wegrijden de meter te gebruiken en wil het dubbele bedrag. ‘De meter aan of anders omdraaien’ is mijn antwoord. Geen van beiden gebeurt en er ontstaat een lange discussie die in een impasse verzandt.

En een kamer

Het hotel blijkt zich te bevinden op een soort morsig industrieterrein. De vier verdiepingen verweerd beton waren op de boekingssite wel erg geflatteerd afgebeeld. In werkelijkheid straalt het hotel een lompe ranzigheid uit. Ik laat, wijzend op de op de voucher vermelde transfer, het argumenteren met de chauffeur over de prijs verder over aan de baliemedewerker van het hotel. En bijna vanzelfsprekend is ook de kamer, die ik weken geleden had gereserveerd, niet klaar. Ik moet wachten tot een gezin uitcheckt en de kamer haastig is schoongemaakt. Tegen de tijd dat ik volgens mijn nieuwe ritme al bijna zou moeten opstaan kan ik eindelijk gaan slapen. Kort, want aan de checkout tijd wordt wel stipt vastgehouden. En dat biertje ben ik dus niet tegengekomen.

Hotekamer in New Delhi

Voor een zeer kort bezoek

Theo
  1. Goed verteld, en nog erger dan Amsterdam. Maar is er ook een oplossing voor dit probleem? Of moet je het accepteren?
    Groet, Robert

    • Nee, je moet het niet accepteren. Zoek altijd als het kan een prepaid taxi. En anders de meter en indien nodig uitstappen… tevoren over de prijs onderhandelen en standvastig zijn. Soms helpt ook (dreigen met) tourist police. Daarover in een andere context meer in een volgende column.

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>