De Dominicaanse Republiek staat bekend om zijn mooie stranden. Die zijn inderdaad wel aardig, maar de beleving laat te wensen over.
Bandjesmensen
De stranden blijken namelijk grotendeels gereserveerd voor bandjesmensen. Ze zijn gemerkt met een polsbandje zodat ze op de juiste plek gevoed kunnen worden. Gekker is nog dat de meeste leden van de verschillende stammen bandjesmensen niet eens op het strand komen, omdat er een zwembad is dat 30 meter lopen bespaart. En natuurlijk een aantal keer een tiental meters naar de bar, waar de cocktails vandaan komen die de bandjesmensen verdoven, zodat ze nog een beetje te mennen zijn.
‘s Avonds is er vermaak met een hoog Iglesias-gehalte…. En overdag kunnen volwassenen op een grote plastic banaan door het water gesleurd worden, is er een tennisbaan en kun je vliegeren of zelfs frisbeeën. Reuze fascinerend. De bandjesmensen komen dus hun hotel meestal niet uit; daar is alles gratis…
Iedereen in het zwembad
En andere vakantiegangers
Voor de andere mensen is er een soort stadje van een paar straten. Daar houden zich de cynische expatriates en habitués op, bijna altijd veel te dik of juist ongezond mager, maar zeker altijd veel te oud voor het vaak bijbehorende inheemse opgemaakte poppetje. Voor deze mensen zijn er restaurants met Amerikaans of Duits eten, en veel ietwat duistere barretjes bevolkt door prostituees en mannen die van de Caribische sfeer genieten. De gezelligheid komt je letterlijk op straat tegemoet.
Ik heb tot dusver één bar ontdekt die meevalt, als ik tenminste die bar met een Duitse naam gevuld met Duitse bejaarden en laat-middelbaren even vergeet… En die met de Engelse naam met … etc. Het is me ook al twee keer gelukt ‘mijn’ bar te bereiken zonder dat ik onderweg opdringerige vrouwen van mijn nek of arm hoefde te verwijderen. En dat valt niet mee met één arm, aangezien ik de andere gebruik om mijn portemonnee te bewaken, iets dat ik af en toe noodgedwongen afwissel met bescherming aan de andere kant van mijn broek want de business gaat schijnbaar slecht. Gelukkig valt ook de elektriciteit regelmatig en langdurig uit, wat de sfeer nog verhoogt.
Whirlpool zonder strandwacht
De bandjesmensen hebben een whirlpool aan de rand van de rotswand waaronder het vorig jaar opgespoten zandstrand ligt. Verschillende whirlpools eigenlijk, met onregelmatige maar toch fabrieksmatig aandoende vormen, en een afmeting van ruwweg vijf bij twee meter. Bij die whirlpools hoort een bord met regels, want in bandjesland zijn er regels voor alles. Zo is het verboden te eten en te drinken als men zich in het bad bevindt, wat natuurlijk meteen iets van de glamour wegneemt (thuis mag ik dat wel). Er mag in deze 1 meter diepe poelen ook niet gedoken worden natuurlijk. Maar de opmerkelijkste mededeling is wel ‘no lifeguard on duty, entering at your own risk’. Geen ‘Whirlwatch’ dus, maar de grove nalatigheid om mensen gewoon zonder reddingswacht in een bad te doen plaatsnemen waar het bubbelt. Zou er ook zo’n bord boven het bad in de kamer hangen?
Het stadje
De drie straten die het toeristengedeelte vormen kennen natuurlijk verschillende hoeken, met elkaar en met andere straten. Die hoeken zijn er in twee soorten. Er zijn hoeken met een groep mannen met brommers die je iedere meter lopen willen besparen. Voor een prikkie kun je ook naar de dichtstbijzijnde stad of het meest nabije ziekenhuis, afhankelijk van de afloop van de rit. De tweede categorie hoek wordt steevast bezet door een groep mannen met centimeters dikke pakketten bankbiljetten die, keurig één voor één, de tekst ‘change money’ uitspreken. Ik begin aan de accenten al te horen op welke hoek ik me bevind. Natuurlijk zijn er ook twintig wisselkantoortjes, maar deze mannen zijn er voor de mensen die als ze niet het slachtoffer zijn geworden van een wisseltruc onvoldoende verhalen hebben voor thuis.
Tussen de brommers en het wisselen bevinden zich, behalve de eerder genoemde barretjes ook souvenirwinkels met identiek ogende schilderkunst in een paar stijlvarianten, en vooral veel houtsnijwerk waarvan veel me bekend (Bali, Kenia, Thailand) voorkomt. Voor wie de draad cultureel geheel kwijt is, zijn er olifanten te koop, leeuwen en dikke houten boeddha’s. Als herinnering aan de Caraïben, of als tweede kans voor wat men de vorige vakantie verzuimd heeft.
Op een (brommer) hoek bevindt zich de bar ‘zum dicken Herman’. Een broodmagere Caribische vrouw schenkt er Duits bier. Er zitten zeker zes dikke Hermannen aan de andere kant.
De excursie
Ik heb de vergissing gemaakt me in te schrijven voor een excursie. Mijn excuus is dat de Lonely Planet deze excursie aanbeveelt. Natuurlijk gaan we, nadat iedereen is opgehaald, eerst tanken. Het idee om met een volgetankte bus te vertrekken is waarschijnlijk te westers. Na slechts een paar uur rijden zijn we bij een sigarenfabriek, waar we kunnen zien hoe sigaren gemaakt worden én waar we geacht worden een doosje in te slaan. Best interessant overigens. Daarna komen we bij een pottenbakkerij, waar niemand aan het werk is omdat het siësta tijd is. Onze gids wijst in vier talen op een wiel en houdt wat klei in de lucht. Die potten worden dus van klei gemaakt, fascinerend. We lopen door een enorme loods vol gepottebakte spullen: bloempotten, plantenbakken, kerststallen, engeltjes, beestjes, honderden vierkante meters. Daarna is er de winkel, waar ze vreemd genoeg geen siësta houden. Daar is alles dus te koop. Wat nog het meeste aftrek lijkt te vinden zijn industrieel vervaardigde koffiemokken met een lokaal aandoende beschildering. De excursie-families slaan in het groot in; zo’n buitenkansje komt er vast niet meer.
Kunstzinnig keramiek
Het gaat verder naar ‘El Rancho’. Dat is een restaurant waar geluncht wordt en waar ook het hoogtepunt (volgens de backpackersbijbel) van de tour zal starten, een rit te paard naar de waterval. Maar omdat ‘El Presidente’ een huis heeft betrokken in de buurt is het paardrijpad opgewaardeerd tot de mooiste asfaltweg van het land, bijna tot aan de waterval.
Bij de waterval is natuurlijk ook een viezig donker zandstrandje vanwaar je het koude water dat zojuist is gevallen kan betreden. Wat gretig aftrek vindt, want als je niet beter gewend bent dan een whirlpool aan zee, een weelderig palmenstrand met handwarm water en een bescheiden branding dan laat je ook dit buitenkansje niet voorbijgaan. Ook hier geen lifeguard trouwens.
De Waterval
Terug bij El Rancho begon het paardrijdavontuur. Bij ieder paard hoorde een 6-10 jarig jochie die het paard voorttrok óf achter de toerist plaatsnam om vandaar de teugels in handen te nemen. En zo werd er een beetje heen en weer gereden door de weilanden. Omdat ik er nu eenmaal niet van houd dat anderen de teugels in handen nemen, heb ik de eer maar aan me voorbij laten gaan en ben ik gaan oefenen in het fotograferen van bloemen.
Op de terugreis werd nog even gestopt bij een afschuwelijk monument, opgericht door de dictator Trujillo maar inmiddels gewijd aan ‘de martelaren’. Een zes verdiepingen industrie-marmeren gebouw met een 60 meter hoge punt erop, gecompleteerd door een beeld van een martela…, fout, van Trujillo. De grote hal beneden was geheel leeg op een bureau met de onvermijdelijke militairen na. In de hoek was gelukkig een toilet, dat gaf het gebouw tenminste nog een functie. Er is natuurlijk ook wat voor te zeggen een openbaar toilet goed zichtbaar te maken.
Er is natuurlijk ook wat voor te zeggen een openbaar toilet goed zichtbaar te maken.
Tenslotte stonden we op de terugweg ook nog zo’n drie kwartier stil bij een benzinestation omdat een Amerikaans-Dominicaanse bandjesfamilie boodschappen moest doen in een nabije supermarkt. Dat zorgde er al met al toch voor dat de hele tour ruim 13 uur duurde, dus per uur was het waard voor je geld (28 Euro, dat is dus maar iets meer dan twee per uur én lunch én cola-rum in de bus).
Soms probeer je buiten je comfortzone te treden. De richting van deze afwijking was niet de goede.
Alles even prachtig
- Beieren anders: Augsburg en Regensburg - 11 januari 2024
- Pyrénées-Orientales: Mountainbiken in de Albères - 5 oktober 2023
- De Carian Way: erfgoed in Turkije - 23 augustus 2023
Jose zegt:
Ik vind je wel erg negatief wat betreft het land .Het is maar net waar je naar toe gaat en waar je verblijft .
Leonie zegt:
Jeetje wat negatief allemaal.. Misschien op de verkeerde plekken geweest? Ongelooflijk!
Beer zegt:
Wat een kut verhaal zeg. Blijf de volgende keer lekker thuis Theo en bespaar ons dit soort kut teksten