Hobbelen
Keurig asfalt gaat over in nette klinkers, gevolgd door hard grind. Tot nu toe hoopvol. Dan begint het echte hobbelen. ‘De weg wordt het komende half uur iets minder comfortabel’, bereidt gids Freddy ons voor. Niets is minder waar. Het is slalommen om stenen en langs gaten. Half gebukt op de achterbank hangen om een dreigende kopstoot met het dak te voorkomen. Het Tisey Estanzuela National Park ligt ten westen van het gemoedelijke stadje Estelí in het noorden van Nicaragua. De Pan American Highway snijdt dwars door Estelí. Dat zorgt voor wat levendigheid. Iets wat Alberto Guitteriez zeker niet mist.
Drukte van belang
Met gele blokletters staat het op een houten bordje bij een groen hekje langs de kant van de weg geschreven. ‘Finca el Jalacate’. De toegangspoort tot het domein van Alberto. Op drie kwartier stuiteren over een verlaten weg. We kijken uit over groene weelde. Het heuvelrijke beboste landschap wordt overstemd door fraaie wolkenpartijen. De laatste kilometer gaat te voet bergafwaarts. Uit het niets komt een varken aan gekacheld. Verschrikt door het onverwachte bezoek schiet het beestje de struiken in. Een gaucho die een moment later zijn paard de sporen geeft om de heuvel op te galopperen kijkt eveneens wat verbaasd. Wat een drukte hier.
Doorzonwoning
Alberto is gelukkig thuis vandaag. Een klein wit keffertje verwelkomt ons met luid geblaf. Freddy loopt voorop. Hij heeft Alberto al vaker ontmoet. Een redelijke verwilderde oude man in een vuil bruin bloesje komt ons tegemoet. Zijn grijze haren gaan als manen over in zijn baard. De overeenkomsten met de haarlijnen van een leeuw zijn treffend. Vriendelijk schudt hij de handen die naar hem worden uitgestoken. Eerst lopen we langs zijn eigen huis, alvorens we zijn levenswerk gaan bewonderen. Nou ja, huis…Het is een planken schuur van zes vierkante meter met een golfplaten dak. Trots laat Don Alberto een stapel boeken zien met berichtjes van alle bezoekers door de jaren heen. Gewillig poseert hij met het papierwerk in zijn hand. Tijd voor een verkenning van het landgoed. Zorgvuldig manoeuvreert hij een hangslotje door het oogje van een spijker naast de deur. Je weet immers maar nooit.
Kunst met de grote K
Het eerste sigaretje gaat in de brand. Freddy gaf hem een pakje. Geld heeft hij toch niets aan. Hier is niets te koop. Alberto leeft van de natuur hem geeft. En da’s erg veel fruit. De dagen brengt hij veelal door in de buurt van rotsen. Al 39 jaar lang maakt hij namelijk met een beitel en stukken betongaas tekeningen op rotsen. Overal zit er een verhaal achter. Zijn bijzondere Spaanse dialect is onnavolgbaar, zelfs voor Freddy. We knikken maar begrijpend. Van wat bescheiden bewerkte keien met poppetjes gaat het naar complete rotsblokken met vrij gedetailleerde tijgers en olifanten. Kwiek voor een man van zijn leeftijd beklimt hij de trapjes en bedwingt de klimmetjes in de richting van het centrale punt van zijn sculpturenbos. Tientallen meters half begroeide rotswand zijn uitgehouwen en voorzien van allerlei historische scenes, dieren, mensen en figuren. Dit monnikenwerk moet ook wel tientallen jaren in beslag hebben genomen.
Paradijs
Daar in de verte zijn de huizen van Estelí zichtbaar. Hier vergeet je de bewoonde wereld. Eén met de natuur. De gekste en smakelijkste vruchten groeien hier. Bananen en papaja’s trek je zo uit de boom. Nicaragua op zijn mooist. Families uit de stad maken hier op hun vrije zondag een boswandeling. Iedereen is welkom hier. Een pakje sigaretten volstaat voor inspirerende rondleiding van paradijsvogel Alberto. Als hij thuis is.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022