Schatkamer
Bomvol schatten staat het Bardo Museum in de hoofdstad Tunis. De collectie van mozaïek afbeeldingen van meer dan tweeduizend jaar oud is ronduit indrukwekkend. Niet alleen de buitengewone omvang van het mozaïek maar zeker ook de mate van detail. Vanuit meerdere nederzettingen verspreid over Tunesië, veelal daterend uit de Romeinse tijd, zijn de pronkstukken overgebracht naar het Bardo Museum. Een twintigtal zalen hangt vol met voornamelijk schitterende mozaïeken. Alhoewel de reusachtige wandmozaïeken de aandacht trekken, is de kans groot dat één van de topstukken niet wordt opgemerkt. Het mozaïek van de Romeinse dichter Virgil is klein van stuk maar de oudste bekende afbeelding van de dichter. En bovendien ontzettend gedetailleerd. Een bezoek aan het museum, met een entreeprijs van iets meer dan vier euro, is zeker één van de hoogtepunten van Tunesië. Overigens is het niet alleen pracht en praal in het museum. Het Bardo zal altijd een litteken met zich meedragen. Voor de ingang staat een gedenkteken met daarop de namen van de slachtoffers van de bloedige aanslag in 2015. Daarbij kwamen 21 bezoekers om het leven.
Ronddwalen door Carthago
Eén van de hofleveranciers van het Bardo Museum is Carthago, tegenwoordig een voorstadje van Tunis. Tweeduizend jaar geleden was het de hoofdstad van het machtige Carthaagse Rijk. Op het hoogtepunt schijnen er een half miljoen mensen te hebben gewoond. Op basis van de restanten is het moeilijk voor te stellen dat het zo groot moet zijn geweest. Alhoewel de omvang van de fundering van de thermische baden wel een goede indruk geeft. De Romeinen hebben de stad na een veldslag met het Carthaagse Rijk met de grond gelijk gemaakt. En een eeuw later als onderdeel van het Romeinse Rijk weer opgebouwd. Alle restanten dateren uit die tijd. Diverse schitterende mozaïeken en andere overblijfselen liggen nu te pronken in het Bardo.
Op naar het westen
Bovenop de elektriciteitsmasten zijn plateaus gemaakt waar ooievaren hun nest kunnen maken. De gracieuze vogels overwinteren graag in Tunesië. Langs de snelweg A3 van Tunis richting het westen hebben tientallen ooievaars hun huisje voor de winter ingericht. We zijn op weg naar Dougga, één van de oudste en grootste Romeinse nederzettingen in Afrika. Onderweg rijden we door het levendige plaatsje Testour. Daar waar de klok net wat anders tikt. Bovenin de versierde minaret van de grootste moskee van het stadje hangt namelijk een klok met omgekeerde becijfering. Op het pleintje voor de moskee zitten voornamelijk oude mannetjes in een dikke winterjas op oncomfortabele stoeltjes aan een kopje thee te sippen. Een dikke rookpluim schiet uit de schoorsteen van de hamam. In het hoofdstraatje is het één en al bedrijvigheid. Fruitkraampjes zorgen voor kleurrijk straatbeeld. Net geslachte runderen hangen aan vleeshaken in de schaduw. De kip wordt zo vers verkocht dat ie nog kakelt. Ietwat verbaasde ogen staren ons aan. Buitenlands bezoek zijn ze hier niet zo gewend.
Complete stad
Met de borst vooruit schraapt de Chinees zijn keel. Hij staat op het podium van het amfitheater van Dougga en wil de akoestiek testen. Vals gezang in een schitterende arena, die in Rome niet zou misstaan, volgt. Twee duizend jaar geleden zaten er ruim 3.500 mensen in dit theater. De nukkige gids Rafik wenkt ons om door te lopen om de groep toeristen voor te blijven. Bovenop een heuvel, ingesloten tussen de olijfgaarden is deze stad gebouwd. De ruïnes bestrijken een gebied van circa 75 hectare. Oftewel een oppervlakte van meer dan 150 voetbalvelden. Een deel van de bouwwerken is nog best herkenbaar na de oorspronkelijke functie. Een kerk, meerdere tempels, badhuizen en gewoon woonhuizen. Op sommige plekken zijn nog delen van de mozaïekvloeren aanwezig. Het echt mooie spul ligt veilig in het Bardo Museum. Het uitzicht van de heuvel is schitterend. Dit is één van de groenste delen van Tunesië. Het winterzonnetje breekt door de wolken en verwarmd meteen. We dwalen door de restanten van deze eens zo florerende stad en komen aan de voet van de helling bij de andere ingang uit. Afgezien van het groepje Aziaten dat na een half uurtje terug de touringcar in werd gedirigeerd hadden we de stad voor ons zelf.
Bulla Regia
Numidische koningen noemden de stad hun thuis. Anderhalf uur rijden in westelijke richting brengt ons in Bulla Regia. Eeuwenlang verdwenen onder een dikke laag zand en daardoor zijn delen van de stad goed bewaard gebleven. Op het eerste oog lijkt Bulla Regia minder groot en indrukwekkend dan Dougga of Carthago. Op de bewaker die ons vergezelt na. Zijn vuurwapen zit stevig in het holster dat hij net iets te opzichtig draagt. Telkens klimt hij bovenop de ruïnes om de boel in de gaten te houden. Nee, de schoonheid van Bulla Regia bevindt zich onder de grond. Daar waar men kon ontsnappen aan de intense hitte in de zomer. Ondergrondse villa’s boden schaduw en koelte. En werden rijkelijk gedecoreerd met de welbekende mozaïekvloeren, die zich nu nog steeds in nagenoeg gave staat bevinden.
Mooie hike
Het landschap in het westen van Tunesië is groen en afwisselend. Gele bloemenvelden worden afgewisseld door best aardige bergjes. De hoogste piek van het land ligt op ongeveer 1.500 meter. Redelijk onbekend is het nationale park Djebba, dat verscholen ligt bij de Gorra berg. Een klein wit cafeetje met speeltuintje ernaast markeert het begin van een niet al te moeilijke hike naar de top van de berg. Op witte tuinstoeltjes zitten een aantal mannelijke dorpelingen van het zonnetje te genieten. Een oud vrouwtje bakt brood en heeft wat koopwaar op een tafeltje uitgestald. De hike loopt glooiend omhoog. Een verliefd stelletje zit op een muurtje van het uitzicht te genieten. Naast hen staat hun gevederd huisdiertje. Wandelen op zondagmiddag met een vogelkooitje blijkt niet ongebruikelijk te zijn. Het vogeltje is in zijn sas en tjilpt vrolijk. We passeren een waterval die door de droogte niets meer dan een modderstroompje blijkt te zijn. Via een trap van stevige keien leidt een pad naar de top van één van de bergen. Alwaar zich een machtig mooi uitzicht over de vallei ontvouwt. En dat na een wandeling van nog geen half uur.
Nieuwe ster aan de kust
Van een saai vissersdorpje verandert Tabarka langzaam in een wat meer toeristische badplaats. De aanleg van een forse golfbaan en meerdere luxe hotels hebben een stijgend aantal bezoekers tot gevolg gehad. Ook kan er worden gedoken voor de kust. Vooral inwoners van buurland Algerije weten de weg naar Tabarka goed te vinden. Een slingerende kustweg met herhaaldelijk mooie uitzichten op de Middellandse Zee leidt naar het tien kilometer verderop gelegen Algerije.
Pure Nature Tabarka is een bedrijfje dat korte fietstochtjes organiseert. Voor het restaurantje dat aan de kustweg ligt staan een aantal gifgroene mountainbikes opgesteld. Eerst nog een klein klimmetje, daarna gaat het als een speer naar beneden. Iets voor de grens slaan we linksaf en duiken het bos in. Zo fietsen we door het heuvellandschap terug naar het drukke centrum van Tabarka.
Het is een leuk en levendig stadje. Het Genuese Fort bovenop op een klif is een echte landmark en vanuit heel het stadje zichtbaar. Vanaf het fort is het uitzicht op de baai schitterend. Het fort verkeert nog in originele staat en kan daardoor niet aan de noodzakelijke veiligheidseisen voldoen. Voor het publiek in principe niet toegankelijk. Een bezoekje aan de lokale tourist office kan deuren openen. Langs de haven is een wandelpromenade met wat restaurantjes en pleintjes waar het een gezellig samenzijn van met name locals is. De internationale toerist heeft Tabarka nog niet ontdekt. We laten het onontgonnen westen weer achter ons en trekken weer richting Tunis. Een rit van een dikke drie uur.
Wit en blauw
De zonnestralen van het zachte avondlicht dalen neer op de klinkers in de straten van Sidi Bou Said. Dit stadje vlakbij Tunis is het domein van toeristen. Magneten, knuffelkamelen en aardewerk wordt hier massaal aan de man gebracht. Wit zijn alle gevels, blauw de deuren en kozijnen. De voorschriften in het plaatsje zijn streng. Het zorgt voor lieflijke plaatjes die als achtergrond van tal van foto’s dient. Alles zit netjes in de verf en op straat is het best schoon. Bijna ieder hoekje en steegje is fotogeniek. Ook het uitzichtpunt op de zee en de jachthaven is een populaire plek. Sidi Bou Said is tegen een berghelling aangebouwd waardoor er regelmatig een mooi uitzicht op zee is. Al deze praal en pracht zorgt ervoor dat het best druk kan zijn in de straatjes.
Zoveel meer dan zon, zee en strand
De bekende toeristenoorden Hammamet, Sousse, Monastir of Djerba hebben ook hun charme. Of een roadtrip door het zuiden van het land. Een zoektocht naar de echte schatten van Tunesië leidde ons vanuit Tunis en omstreken naar het westen van het land. En dat was zeker de moeite waard.
In samenwerking met Discover Tunisia reisde ik via Tunis naar het westen en noordwesten van Tunesië.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
