Middelpunt
Een beter startpunt dan Huaraz voor je buitenactiviteiten bestaat er niet in deze regio. Een stuk rustiger dan Cusco en de Machu Picchu regio, maar zeker niet minder interessant. De meeste avonturiers komen rechtstreeks van Lima of een andere strandstad en acclimatiseren in Huaraz is daarom zeer belangrijk. Voornamelijk voor de Europeaan die absoluut niet gewend is aan deze hoogtes. Zelfs een frisdrankje te snel drinken zorgt al voor ademhalingsproblemen. Doe het daarom de eerste twee dagen rustig aan en geniet van een aantal laguna’s in de regio die gemakkelijker zijn dan een meerdaagse wandeltocht.
De stad is vol leven in de vroege ochtend als alle avonturiers op zoek gaan naar de juiste collectivo (kleine locale bussen) en aan het einde van de middag als de meeste mensen weer terug komen. Gedurende de dag is de stad verlaten en alleen handig om je volgende expeditie voor te bereiden. Wees ook niet bang als je georganiseerde trip om vijf uur in de ochtend vertrekt. Dat is heel normaal in Huaraz.
In november en december start de winter in Huaraz, wat in Peru betekent dat het vaak regent aan het einde van de middag. Tussen drie en zes uur in de middag zal je er zeker aan worden herinnerd dat het geen zomer is. Daarom vertrekken veel georganiseerde tours vroeg en zorgen ze ervoor dat je voor de regen weer veilig in de bus kan zijn. Voor de collectivo’s moet je ook vroeg weg aangezien de meeste busjes uiterlijk rond een uur of drie in de middag op z’n laatst teruggaan naar Huaraz.
Glacier Pastoruri
Na een nachtbus van acht uur arriveer ik om zeven uur in de ochtend in Huaraz en alleen al de wandeling naar de hostel neemt mijn adem weg. Voordat ik de deurbel indruk neem ik even een paar minuten voor mezelf om op adem te komen. Ik wil natuurlijk niet overkomen als een beginneling. Omdat ik niet te veel tijd wil verliezen gooi ik een paar kopjes cocathee naar binnen, dat helpt met het acclimatiseren, voordat ik mijn expeditie naar de Glacier ga beginnen.
Niet precies wetende hoe heftig de wandeling naar Pastoruri is stap ik in een collectivo en arriveer ik een paar uur later aan de voet van de beklimming. Binnen enkele minuten wandelen zijn alle vrolijke gesprekken omgeslagen in zwaar ademende homo sapiens met pijnlijke grimassen op het gezicht. In de tijd dat ik in Italië woonde had ik soms moeite met het langzame flaneertempo van de Italianen in Salo, Gardameer. Vandaag wandel ik zelfs nog een tandje langzamer en groepen mensen nemen om de 100 meter een pauze om op adem te komen.
Zonder het te realiseren arriveer ik op 5.100 meter en heb ik mijn eerste glimp van de glacier. Mijn enige gedachte als ik aankom bij de voet van de Pastoruri is dat het adembenemend is. De wit-blauwe glacier gaat helemaal door tot aan een meer. Het is een wonderlijk begin van mijn meerdaagse buitenavontuur. De dag erna vertrek ik naar Laguna Ahoac wat een prachtige wandeling is over groen gras naar een prachtig blauwe Laguna hoog in de bergen.
Laguna Churup
Lopen over een bergkam is wellicht een van de mooiste paden in deze vallei aangezien je twee prachtige uitzichten in een keer kan zien. De wandeling splitst op in twee paden na iets meer dan de helft van het totale pad. Het linkerpad is zonder al te veel moeite te bewandelen voor alle niveaus, maar het rechterpad is zeer moeilijk voor onervaren bergwandelaars. Kies daarom liever het pad onder je niveau om veilig aan te komen aan de top. Het stijle gedeelte klimmen wordt ondersteund door dikke staalkabels met een rubberen buis er omheen zodat je extra stabiliteit hebt. Voornamelijk voor het dalende gedeelte.
Cordillera Blanca
De Santa Cruz is een meerdaagse wandeltocht van drie of vier dagen van Vaqueria of Cashapampa in het gebied Cordillera Blanca. Wij hebben de wandeling in drie dagen volbracht zonder tot het uiterste te hoeven gaan. Je zal onder de indruk zijn van de hoogste tropische bergketen van de Andes. In totaal leggen we 50 km af met acht avonturiers, een gids, een kok en een ezeltrainer.
Na een paar uur hiken pakken de wolken zich samen tot een grote grijze massa en regendruppels spatten op mijn poncho uiteen. Mijn donkerblauwe poncho rijkt tot mijn enkels en verdient zeker geen schoonheidsprijs, maar het houdt mij droog in deze afgelegen bergen van de Andes. Inmiddels zijn we het nationale park binnen gegaan en zijn we officieel op onszelf aangewezen. De natuur is ons toilet en een twee centimeter dikke rubberen mat noem ik van nu af aan mijn bed.
Helemaal terug naar de natuur is prachtig, maar is niet voor iedereen weggelegd. We hebben twee kleine tenten waar we gezamenlijk in relaxen en eten. Daarnaast hebben we vier pop-up tentjes om in te slapen. De natuur heeft veel te bieden, maar we moeten het zelf bewerkstelligen of het nu regent of niet. Binnen enkele minuten hebben we het kamp opgezet. De regen blijft onverstoorbaar doorgaan en het daglicht maakt plaats voor het zwarte van de nacht. Na het avondeten is het gelijk bedtijd, want de volgende dag beginnen we om 05.30 voor de zwaarste dag van de meerdaagse wandeltocht.
Shit
Nee, niet nu. Waarom nu? Mijn maag draait in het rond en de vulkanische opbouw van gassen in mijn maag is niet te stoppen. De regen is veranderd in motregen terwijl ik driftig op zoek ben naar mijn toiletpapier. Het lampje op mijn hoofd is het enige waarop ik kan vertrouwen als ik over plassen en modderpoelen heen spring om een goed toilet te vinden. Ik wil in ieder geval voorkomen dat er een koe of ezel mij verrast. Inderdaad dames en heren, in een afgelegen gebied als deze leer je de luxe van ons dagelijks leven meer en meer waarderen.
Omhoog
Zijn benen voelen zwaar aan na gisteren en zijn rug voelt nog wat stijf na alle balast die hij heeft vervoerd. Vandaag is de zwaarste dag en die begint met een flinke klim omhoog. Zijn hoofd is naar de grond gebogen en hij duwt zijn gezicht nog een keer in de modder.
De dikke mist zorgt ervoor dat het pad steeds moeilijker te volgen is. Hij loopt vooraan zoals altijd en de rest volgt als een stel lamme schapen. Maar vandaag voelt anders, de mist zorgt ervoor dat zijn vacht doorweekt is en het pad is bijna onzichtbaar. Zelfs de ezel heeft moeite om op de gladde stenen de berg op te klimmen, maar het meest vervelende vindt hij nog dat op zijn rug een irritant plekje zit die hij de komende vijf uur nog niet kan krabben.
Achter de vijf ezels loopt de ezeltrainer druk te sissen, schreeuwen en te stampen met zijn voet. Nooit heeft hij begrepen waarom mensen dat achter ze doen, hij lijkt wel een clown. Hij neemt toch wel zijn eigen tempo aan, eet hier en daar wat gras en weet het volgende kamp ook wel zonder de trainer te vinden. Hoewel de mensen op 4.750 meter ademhalen als een vis op het droge loopt hij met zijn vrienden rustig door. Hij kan een kleine glimlach niet onderdrukken als hij langs de avonturiers loopt alsof er niets aan de hand is.
Kamp
Het tweede kamp is zijn favoriet en heeft een groot meer met veel open ruimte om te relaxen. Voordat de wandelaars aankomen zijn zij al bij het kamp en de ezeltrainer haalt de gasfles, tenten en het eten van zijn rug. Eindelijk kan dat kriebelige dekentje van zijn rug en direct rent hij naar een open vlakte om eens lekker in het zand te rollen. Er bestaat niets beters dan het gewicht van zijn rug af te hebben en vrij rond te kunnen rennen.
Een voor een arriveren de avonturiers in het kamp en bouwen we de tenten weer op. Het grote verschil met gisteren is dat het droog is en de ezel, liggend in het gras, kijkt rustig toe hoe alles langzaam aan in gereedheid wordt gebracht voor de nacht. Het meer ligt er rustig bij en de wolken geven zelfs de zon de kans om alle materialen te drogen. De ezel kijkt om zich heen en zijn ogen worden zo groot als een volle maan als hij drie mensen het ijskoude water van het meer in ziet springen. Nee, hij zal dat ras wel nooit begrijpen. De tweede dag is de zwaarste van de hele wandeltocht en er zitten aan het einde van de klim een paar moeilijke stukken tussen. Lopen over gladde stenen kost veel energie, vooral op een hoogte van 4.000 tot 4.750 meter.
Laatste dag
De laatste dag is prima te bewandelen en volgt voornamelijk een rivier bergafwaarts richting het dorpje Cashapampa. Alle ervaringen tijdens deze tocht zijn geweldig en je leert hoe simpel het leven kan zijn. Het niveau van de Santa Cruz trek is leuk voor ervaren wandelaars, maar ook zeker goed te doen voor ongetrainde avonturiers. Het gaat er niet om of je om 13:00 of om 16:00 uur in het kamp aankomt. Geniet van de prachtige natuur en de adrenaline zal je helpen om de moeilijke gedeeltes te overbruggen.
Opties
Als de Santa Cruz trek en de omgeving van Huaraz goed is bevallen en je wil meer uitdaging, probeer dan de Huayhuash trek van 8 tot 12 dagen. Helaas was het voor mij niet mogelijk om deze tocht te starten aangezien de weersvoorspellingen zeer negatief waren. Maar deze wandeling is op hogere hoogte dan de Santa Cruz en is het best te doen tijdens de zomermaanden. Enkele andere opties in de omgeving van Huaraz zijn:
Meerdaagse wandelingen:
– Santa Cruz
– Huayhuash
Dagtochten:
– Laguna 69
– Galliër Pastoruri
– Churup laguna
Andere activiteiten:
– Paardrijden
– Bergbeklimmen
– Mountainbiken
Wil jij ook op reis naar Peru?
Check onze speciaal geselecteerde reizen naar Peru in de reisshop.
Vamos Peru!
- Ecuador: op zoek naar de ultieme Instagram foto - 14 oktober 2022
- GR655: Wandelen van Parijs naar Bordeaux - 18 mei 2019
- Uyuni: van ’s werelds grootste zoutvlakte tot Dakar rally - 30 januari 2019
