Surfen Bali en Lombok: de Bali droom

Bali, paradijs voor surfers

De droom die al lang op de lijst staat is om te surfen in Bali met de beste golven. Dit wordt geweldig. Ik kom aan na een fijne vlucht en wil geld pinnen op het vliegveld om bij het hostel wat te eten. Ik weet niks van Bali dus ik heb gewoon wat geboekt bij centraal Denpasar. Maar als ik de portemonnee trek vernauwen de pupillen om extra te focussen. Ik geloof m’n ogen niet want de pinpas is weg. Gestolen? Verloren? Ik weet het niet.. Maar ik heb nog een creditcard. Hop, die in de gleuf en hij vraagt om een code die ik zorgvuldig ergens had genoteerd. De code is fout zegt de pinautomaat. Ik probeer het nog eens en weer fout. Ongelofelijk, ik bel het thuisfront wakker en vraag m’n moedertje om de code te checken in de brief die ik haar had gegeven. En ja, 100% goed.. Maar hij werkt niet. Ik ben dus in een vreemd land met geen geld. Ik kan geen eten kopen, geen overnachting boeken, niks. Dit is een noodsituatie. Gelukkig had ik dit hostel online geboekt met een pick-up van het vliegveld. Ik vertel het probleem en de hostelmensen zijn gelukkig begripvol en behulpzaam. Ik mag een scooter lenen om een bank te vinden die geld kan geven. Het is nu middag en ik rij naar elke bank die ik kan vinden maar ik loop naar buiten met lege handen. Ik bel de ING in Nederland en die vertellen mij opeens dat er een noodplan is voor dit soort dingen. Ze bevriezen m’n account maar ik moet er geld opzetten dat zij er af kunnen halen. Dan stuurt de ING dat naar een bank in Bali en ik kan het daar dan ophalen met een speciale code. Dat is geregeld en ik moet op zoek naar een Western Union bank. Ik ga met de scooter en scheur Denpasar door. Er zijn een hoop van die banken maar de banken weten van niks. Ze sturen me elke keer door naar de volgende. De banken sluiten om 18:00 uur en ik heb nog maar een paar minuten. Als ik het geld niet kan opnemen dan zit ik de zondag ook nog zonder geld en ik moet de scooter en het hostel en m’n eten betalen. Dit moet nu geregeld worden. Ik stop bij de laatste bank voor 18:00 uur. Een meid komt naar buiten en vraagt of ik uit Nederland kom. YES THAT IS ME! Ik kan 600 euro opnemen en daar zal ik het mee moeten doen tot ik een nieuwe code voor de creditcard krijg. Ik rij terug naar het hostel en daar krijg ik een bord heerlijke nasi van het hostel voorgeschoteld uit medelijden voor de pech die ik heb gehad vandaag.

Het moment dat het geldprobleem was opgelost in Bali

Surfparadise Uluwatu

Alles is weer goed en ik ga met goede moed naar Uluwatu om het surfparadise met m’n eigen ogen te aanschouwen. Tot nu toe zijn alle Balinese mensen hartstikke aardig en ze wijzen me met wat getinte vingers naar Uluwatu Beach. Nou was mijn hostel in centraal Denpasar. Uluwatu Beach is al gauw 2 uur rijden op de scooter. Gelukkig kosten die scooters hier niks om te huren en de benzine al helemaal niet. Ik vind m’n weg naar de Single Fin bar. Boven op een aflopende klif torent de Single Fin over de minder succesvolle restaurantjes, souvenirshops en surfwinkeltjes. De sfeer is cool, echt cool. Iedereen zegt vriendelijk gedag zonder enige vervelende verkoop intenties. Er zijn overal mensen met surfboards en de bekende surfer looks. Ik loop voor de barretjes langs, het dunne trappetje af naar beneden, opzoek naar een surftentje. Die zijn er genoeg. Ik spreek een paar jongens aan die boards verhuren en uiteindelijk zie ik een tof surfboard staan waar ik wel een kunstje op kan. Ik ding af tot ik een goeie deal heb en loop met het board een mega steil trappetje af tussen de kliffen naar een verborgen strandje. Er zijn veel surfers die hier het water in gaan of uit komen. Ik spreek een surfdude met natte lange haren en hij wenst mij veel plezier maar waarschuwt voor de stroming. Ik heb al een jaar niet gesurft, dus een beetje onzeker maar vol goeie moed loop ik het water in. Ik peddel een klein baaitje uit waar grote golven naar binnen komen klotsen. Met wat flexibele bewegingen en plotselinge duiken ontwijk ik de Aziatische vakantiegangers en hun selfiesticks die aan alle kanten om mij heen gespoeld worden door de golven. Ik ben er uit, het is hard werken en de waarschuwing over de stroming is duidelijk. Ik ben er, achter de break waar de andere surfers liggen te wachten. Het is druk maar joh, ik ben al gelukkig dat ik hier ben en de pro’s kan bewonderen die dit net als ik puur voor de lol doen. Ik stuntel een uurtje en dan krijg ik de slag te pakken. Zo heb ik net een goeie golf te pakken en ik kan mij even goed uitleven en dan denk ik dat de tijd voorbij is. Ik huurde het board maar voor een paar uur. Ik vraag een willekeurige blonde gozer die een horloge draagt hoe laat het is. En het lot treft het op de een of andere manier dat ik tussen alle nationaliteiten in het water een gozer aanspreek uit Amsterdam. De Nederlandse Jacob is een vrolijke en vooral vriendelijke vent die even met mij verdwaald raakt in een gesprek. Ondertussen rollen de goeie golven onder ons door. Dan komt er een licht geïrriteerde jonge meid op Jacob afgepeddeld en die vraagt in het Nederlands of we verliefd zijn geworden of zo, want we zijn niet meer met surfen bezig. ‘Ah! My bad’, zeg ik en ik zeg Jacob gedag want ik moet het board inleveren. Daarna ga ik bij een willekeurig barretje iets onder Single Fin zitten voor een pilsje. Het is daar iets rustiger en ik wilde het avontuur wat ik de afgelopen dagen heb meegemaakt even laten bezinken. Ik geniet van het ongelofelijke uitzicht. Paradise is blijkbaar only 2 days of shit away.. maar ik ben er nu. Op deze lange reis maak ik al meer droomvervullingen mee en ik kan je eerlijk vertellen dat het niet verveelt. Ik blijf dromen.. dit is geweldig.

De eerste dag in paradise: Uluwatu Beach

Het biertje smaakt goed en op deze stoel met de voetjes omhoog doe ik even de oogjes dicht. Ik hoor wat gerommel naast me en als ik de ogen open dan zie ik Jacob naast mij zitten. Hij kwam net het water uit en had z’n surfboard op de rekken gelegd. Ik trakteer hem op een pilsje en we breken het ijs met wat slechte grappen waar we allebei hard om moeten lachen. Ik vraag naar z’n board want ik wil er misschien een kopen hier. Het kost blijkbaar niet veel en hij wil zelf ook nog een ander board. Misschien kan ik met hem mee naar Kuta Bali morgen om samen iets te zoeken. Dan komt de meid naast Jacob zitten die ons aansprak in het water. Gelukkig blijkt ze nu heel tof. Jacob en Anne-Claire komen uit Amsterdam en zijn na een surftrip in Australië nu hier naartoe gekomen om te surfen. Echt tof dat deze broer en zus zo iets leuks samen doen. Anne-Claire is een verrassende meid die al een hoop stoere dingen heeft gedaan. Ik kijk daar echt tegenop. Ze gaat morgen ook mee naar Kuta om naar surfboards te bekijken. Ze weet er veel van en ze gaat mij helpen om een goed board uit te zoeken.

Een andere meid genaamd Ally komt erbij. Ze is Amerikaans en reist al een tijdje mee met Anne-Claire en Jacob. Ally is een hele lieve meid en zo Amerikaans als het maar kan als het om alternatieve ideologieën gaat. Over energie uit de natuur die je kan voelen door yoga en meditatie. Natuurlijk de manier waarop we naar religie moeten kijken. Hoe de politiek een grote grap en leugen is en hoe ze haar eigen doelen zal gaan bereiken door stap voor stap de wereld te ontdekken. Mijn god.. Ik ben nu al de draad kwijt. Dus hou maar op, laten we het maar over simpele dingen hebben. Kleine sociale eigenschapjes van een ander of onszelf die we zo graag benoemen en waar we om lachen. Over dingen die we hebben meegemaakt of die we nog willen gaan doen hier. Over muziek en eten en lekkere drankjes. Ally moet lachen en trekt bij, ze snapt het wel.

Zonsondergang vanuit Single Fin, Uluwatu

De volgende dag zien we elkaar weer in Kuta Bali. We lopen rond tussen de tientallen surfshops en we vinden uiteindelijk met wat hulp van Anne-Claire wat we zoeken. Oja.. Ik had maar beperkt geld tot ik de nieuwe code voor m’n creditcard binnen krijg. Misschien moet ik nu niet zoveel geld uitgeven voor een board. Ach.. dat is juist het avontuur, dit doe ik misschien maar één keer in m’n leven..

Surf team! Vanaf links: Anne-Claire, Jacob, ik en Ally

Gerupuk, Lombok

Ik ben inmiddels al 10 dagen onderweg met Jacob, Anne-Claire en Ally. We zijn heel Bali rondgereisd op zoek naar de beste surfspots. Nu zijn we in Lombok en we volgen Anne-Claire die hier al eens eerder is geweest. We slapen bij een guesthouse en we rijden met de scooter elke ochtend naar een haventje bij Gerupuk. Daar betalen we omgerekend € 4,- voor een privé bootje dat ons tijdens de zonsopkomst naar een plek rijdt waar je niet naartoe kan lopen. Er is geen strand in deze baai. Slechts een rif. En hier rollen de beste golven ter wereld binnen, in alle rust, zonder drukte. Dit is niet mijn droom.. dit is nog veel mooier.