De autoriteit van de Reisgids
Het tegen een rotswand aangelegen Gar klooster wordt als attractie genoemd in mijn Lonely Planet van Qinghai. Ik maak vanuit mijn kaartenapp (maps.me) een schermfoto van de Tibetaanse naam. Gewapend met die foto op mijn mobiel loop ik in het begin van de ochtend naar een tegenover een rij gestoomde dumplings verkopende stalletjes gelegen taxistandplaats.
Verschillende chauffeurs schudden het hoofd. Ik heb het bedrag dat een taxi volgens de gids ongeveer zal kosten op een stukje papier geschreven. Vijfhonderd. Achthonderd, wordt er onder geschreven. Ik schud het hoofd. Een kleine man met een joviaal gezicht verschijnt, geroepen door de anderen. Hij lijkt akkoord te gaan, maar maakt een gebaar dat dit alleen de heenweg betreft. Ik pak weer de prints die ik heb gemaakt van de pagina uit mijn reisgids, wijs op het bedrag en gebaar dat dit toch echt voor een retourtje is. En de autoriteit van de reisgids wint, al spreekt en leest de man waarschijnlijk geen woord Engels.
We gaan op weg en stoppen even bij een klein klooster waar een monnik uitkomt die op een brommer stapt. We volgen hem aan tot hij bij een huis stopt, wat spullen pakt en achterin stapt.
Door eindeloze vlaktes
De weg naar het klooster voert enkele uren langs dorpen met lemen huizen die in eindeloze glooiende vlaktes liggen. De grond en de bebouwing zijn beiden uitgevoerd in vale groen en bruintinten. Af en toe vormen piramides van gebedsvlaggen een kleuraccent.
Gebedsvlaggen en Boeddha
We zien, ook in de dorpen die we onderweg tegenkomen, opvallend weinig mensen. Het regent zacht en na een stuk dat dwars over braakliggend land voert in plaats van over een weg komen we weer op een keurig stukje geasfalteerde weg, met vangrails langs de afgronden en borden met snelheidsbeperkingen. Lang houdt dit niet aan want spoedig slaan we af en zijn er weer de kuilen en keien. We jagen een kleine kudde yaks de rivier in, passeren wat beekjes en meer stukjes braakliggend land tot we uiteindelijk uitkomen bij een wat rommelige verzameling houten gebouwen met houten en stenen stupa’s.
Het lage Gar klooster
Het Gar Klooster
Dit is het lage Gar klooster. Honderden meters hoger, ogenschijnlijk hangend aan een steile rotswand is het hoge Gar klooster. Het lijkt slechts bereikbaar via een lange klim tegen de rotswand, maar er blijkt toch een weg te zijn. Steil, bochtig en langs afgronden. De chauffeur stuurt de oude Toyota voorzichtig door nauwe bochten en over glibberige wegversmallingen. We bereiken het klooster en nemen een kijkje in het grote gebedshuis. De monnik in ons gezelschap is vooral ietwat koel belangstellend maar de chauffeur lijkt overmand door pure devotie.
Het hoge Gar klooster
Een van de monniken uit het klooster gebaart ons een klein gebouwtje in dat los aan de dalzijde staat. We lopen door een klein kamertje vol met kleden, kleding, gebruiksvoorwerpen, boeken en andere papieren in rommelige stapels naar een smalle houten ladder. Ik imiteer mijn reisgezellen en houd mijn hoofd lager dan dat van een stokoude monnik die ietwat moeizaam ademend op een verhoogd bed ligt. Het is de lama, de abt, een wedergeborene met een zeer hoge status. Hij spreekt een paar woorden en raakt even ons voorhoofd aan.
Tibetaanse monnik
Weer beneden gekomen betreden we een ander klein gebouwtje, waar een monnik achter een tafeltje stukjes papier begint te beschrijven na een korte conversatie met de chauffeur. De briefjes worden vervolgens in een enveloppe gedaan en aan de chauffeur overhandigd. Het zijn gebeden naar aanleiding van de wensen van degene die ze ontvangt, begrijp ik van de meegereisde monnik. Voor familie, geluk, voorspoed of tegen kwalen en angsten. En wordt nog een papier beschreven en nog één. Iedere keer overhandigt de chauffeur de schrijver wat geld, tot hij gelukzalig de kamer verlaat, met achterlating van zijn hele gage. Maar zich duidelijk veel rijker voelend.
En net als een dag eerder heb ik het gevoel dat ik, zonder dat te bedoelen, iemand die ik inhuur een ervaring heb bezorgd die hij anders niet zou hebben gehad. Iemand iets heb laten doen, wat hem veel voldoening geeft, en waar hij misschien anders niet gauw toe zou komen. Ook dat is één van de mooie dingen van het reizen.
Vervolg: Gebedsvlaggen in de katholieke kerk?
Zie ook fotospecial: De bovenloop van de mekong
- Beieren anders: Augsburg en Regensburg - 11 januari 2024
- Pyrénées-Orientales: Mountainbiken in de Albères - 5 oktober 2023
- De Carian Way: erfgoed in Turkije - 23 augustus 2023
