Arosa-Lenzerheide: een blik vanaf de overkant

Een koppel maakt zich klaar voor een picknick op de top van de Rothorn, alvorens hun kruisweg te hervatten

Jäger – een kwieke zeventiger die nog steeds met plezier de hoogte opzoekt – laat me in stilte van het panorama genieten. Deze man heeft een verleden. In ’72 coachte hij het Zwitserse skiteam op de Winterspelen in Japan. Ook nu nog is hij een fervent skiër. Met veel enthousiasme leidde hij me een uurtje geleden het dorp rond. Lenzerheide blijft ook in het laagseizoen best levendig, en zowel in de vallei als op de berg kuieren her en der dagtoeristen rond. Aan de rand van het dorp genieten vissers, families en kinderen aan een groot, prachtig meer van de laatste twijfelende zomerdagen.

Het meertje naast Lenzerheide zorgt op zonnige dagen voor heel wat familiepret

De berg bedwingen we deze keer met de skilift. Hans heeft last van een opspelende knie. Voor mij iets minder spannend en uitdagend maar misschien toch geen al te slecht idee. Tot de vaststelling komen dat ik iemand van de derde leeftijd bergop niet bij kan houden, zou moeilijk te verkroppen zijn geweest voor mijn toch al fel tanende ego. Ik twijfel sterk aan m’n kansen. Knie of geen knie: Hans is in tiptop vorm. ‘Als kind ging ik in de winter al skiënd naar school’, vertelt hij me zichtbaar glunderend. Elke morgen gleed hij met een rotvaart naar het vijf kilometer verder gelegen Churwalden. Op zich heel leuk, ware het niet dat die afstand ’s avonds ook weer teruggelopen moest worden – bergop, dat spreekt voor zich. Kuiten kweken noemt men dat in Zwitserland.

Het grillige landschap van Graubünden doet de wegen kronkelen en maakt elke afstand relatief. De tocht van Arosa naar Lenzerheide doet me het nut van de nieuwe verbinding beseffen. Hoewel ik vanop de Rothorn het restaurant op de top van de Weisshorn in Arosa kan zien liggen – in vogelvlucht misschien niet meer dan tien kilometer ver – deed ik er twee volle uren over om van het ene tot in het andere dorp te raken. Met de nieuwe gondola zou de hele onderneming herleid worden tot een paar luttele minuten. Niet getreurd echter. Het eerste deel van de reis – per trein van Arosa naar kantonhoofdstad Chur – is een genot voor ogen en geest. De treinroutes door Graubünden staan bekend om hun schoonheid, in die mate zelfs dat twee ervan het tot werelderfgoed hebben geschopt. Vanaf het perron van Arosa brengt de trein me fluitend en sjokkend langs diepe dalen en hoge pieken, langs smalle bruggen en steile ravijnen. Wie wil uitstappen, dient zoals op de bus op een stopknop te drukken. Langs de route wachten allerlei pittoreske speelgoedstationnetjes in piepkleine dorpjes met namen als Litzirüti, Peist en Lüen-Castiel. Het hoogtepunt van de rit is de oversteek van het Langwieserviaduct: een honderd jaar oude, smalle boogbrug die op meer dan zestig meter hoogte boven een kolkende bergrivier loopt – om kippenvel van te krijgen.

Arosa-Lenzerheide: een blik vanaf de overkant

Hans Jäger poseert trots op de top van zijn Rothorn

Terwijl ik op de top van de Rothorn van een kop koffie geniet, besef ik hoe goed het leven hier moet zijn – alle praktische ongemakken van de bergen ten spijt. Geen drukte, geen lawaai, elke dag opstaan met uitzicht op een landschap dat zelfs de beste fotograaf geen eer kan aandoen: het houdt een mens jong. Eén blik op Hans, die van onder een petje in de zon van een cappuccino drinkt, zegt me dat het waar is. Hoewel hij met z’n 74 jaar niet meer de halsbrekende toeren uithaalt van de BMX-jongeren die we net voorbij zagen racen, haalt de man nog op gezette tijden z’n eigen fiets van stal om van de top tot aan z’n huis naar beneden te laveren. Ik wil het me op zijn leeftijd nog zien doen. De schoonheid van de bergen doet me twijfelen. Misschien moet ik volgende winter toch maar weer eens aan die skilessen beginnen. Waarom ook niet?

De nieuwe verbinding in cijfers

De nieuwe luchttram die het Urdendal tussen Arosa en Lenzerheide overspant is een van de grootsten van het land. De cijfers liegen dan ook niet. De verbinding werd gebouwd op zo’n 2.500 meter hoogte. Twee gondola’s van tien meter lang en vijf meter breed glijden over de kabels, elk met plaats voor 150 personen. Eén kabel weegt zo maar even 67 ton en wordt nergens over het hele 1,7 kilometer lange traject ondersteund door pilaren, zodat de natuur in het dal onder de verbinding onverstoord blijft. In elk van de twee eindstations werd 3.500 m2 aan beton gegoten om het geheel overeind te houden. Aan het hele project hangt een prijskaartje van 18 miljoen euro. Het nieuwe skigebied Arosa-Lenzerheide zal beschikken over 225 kilometer aan pistes.

Graubünden biedt een aantal van de beste wandelroutes van Europa. Blink alvast je beste stapschoenen op

Graubünden praktisch

Met een oppervlakte van 7.000 km² en een populatie van minder dan 200.000 mensen is Graubünden het grootste maar dunst bevolkte kanton van Zwitserland. Het is een streek vol fenomenale panorama’s en wilde natuur; vol smalle, door de bergen kronkelende wegen en met een landschap dat schippert tussen ruig en idyllisch. Zowel in winter als zomer is het een populaire vakantiebestemming waar sport centraal staat. Buiten de mooie oude hoofdstad Chur vind je meer dan 11.000 km aan wandelpaden, 1.500 km aan skipistes en meer dan zeshonderd meren. Ook het enige nationale park van Zwitserland – het oudste van Europa – ligt in dit kanton.

Klimaat: wie op wintervakantie gaat weet natuurlijk welke kledij mee te nemen. Tijdens de herfst, het tijdstip van ons bezoek, is het afwegen geblazen. In de valleien bleef het vrij aangenaam warm. Op de toppen kon het dan weer verrassend koud worden, zeker als de zon het voor bekeken hield. Hou hier zeker rekening mee. Kleed je voor bergwandelingen warm en met lagen aan. Investeer ook in een goed paar wandelschoenen. Je voeten zullen je dankbaar zijn.
Erheen: vanuit Schiphol of Zaventem raak je snel en eenvoudig in Zwitserland. Wij vlogen op Zürich, namen daarna de trein naar Chur en reisden vervolgens door tot in Arosa. Een Swiss Pass kan je kopen voor 4, 8, 15 of 22 dagen en geeft onbeperkte toegang tot alle vormen van openbaar vervoer. Je raakt er gratis mee binnen in meer dan 400 Zwitserse musea en je krijgt tot 50 procent korting op quasi alle kabelbanen en liften. Kinderen van 6 tot 15 jaar oud reizen gratis met een Family Card als ze begeleid worden door minstens één ouder. Zwitserse treinen rijden trouwens – wie had het anders verwacht – stipt op tijd.
Zeker doen: vlakbij Lenzerheide vind je een van de langste en snelste rodelbanen van Europa. Door meer dan dertig bochten en een hoogteverschil van 480 meter te overbruggen raas je vol adrenaline tussen de bergkoeien naar beneden. De traansporen die we door de pure snelheid vrijelijk lieten vloeien liepen tot achter onze oren. Een aanrader!
Wij verbleven in: hotel Gspan, Arosa en hotel Schweizerhof, Lenzerheide
Handige adressen: om tickets naar Zwitserland te boeken: www.swiss.com, om je verplaatsingen met het openbaar vervoer te plannen, gebruik je best het Swiss Travel System, Graubünden Toerisme: www.nl.graubuenden.ch en Zwitserland Toerisme: www.myswitzerland.com

Tekst en fotografie: Jonathan Ramael

Jonathan Ramael is een Belgisch reisjournalist en fotograaf die publiceert in onder meer Metro en Grande. Je kan hem bereiken via www.jonathanramael.com.