‘Ik heb het in dertig jaar tijd twee keer meegemaakt’, vertelt Thalia me. Ze is Cypriotische en heeft een aantal jaren in Nederland gewoond. Haar verliefdheid op Cyprus bracht haar toch weer terug naar het moederland. ‘Erg beangstigend, vervolgt ze met een serieuze blik. ‘Daarom hebben huurauto’s hier rode kentekenplaten zodat we een beetje voorbereid zijn’. Ze glimlacht.
Cyprus: huur een auto
Autorijden op Cyprus is niet moeilijk. Je moet je systeem even op links instellen. Rotondes linksom nemen. Piekfijn is het asfalt op de wegen, die zo breed als vijf olifanten op een rijtje zijn. Langs de zuidelijke kustlijn loopt de vierbaans autosnelweg, die naar Nederlandse begrippen nagenoeg verlaten is. De auto is absoluut het beste vervoersmiddel om Cyprus te verkennen. Natuurlijk kun je ervoor kiezen om een week op het strand van Pafos of Ayia Napa te vertoeven. Je ziet veel meer van het land door bijvoorbeeld een rondreis van een week met overnachtingen op meerdere plekken te maken. Want er is zoveel meer te zien. Relatief kort zijn de afstanden. In combinatie met het rustige verkeer is het ontspannen rondreizen in het zuiden en midden van Cyprus. En in het noorden?
De wegen in Cyprus zijn uitstekend onderhouden en erg rustig
Bezet gebied
‘Ik was vier toen ons gezin halsoverkop moest vluchten. We woonden in Famagusta en moesten alles achter later’. Thalia heeft de Turkse invasie van het noorden van Cyprus in 1974 meegemaakt. Sindsdien geldt dit deel als het bezette gebied, dat internationaal alleen door Turkije wordt erkend. Dwars door het land loopt de demarcatielijn. De Verenigde Naties heeft een bufferzone in de vorm van een strook niemandsland bij de demarcatielijn ingesteld. Met verreweg de meeste huurauto’s mag je het bezet gebied, dat zo’n derde van de totale landoppervlakte beslaat, niet in. Afgezien van een uitstapje naar de hoofdstad volgen we eerst de kustlijn.
Uitzicht op het bezette gebied
Flamingo’s en palmbomen
‘Can I have a stamp?’, vraag ik hoopvol aan de kalende douane beambte. Hij knikt, schuift een laatje open en haalt een stempel tevoorschijn. Paspoort stempels bemachtigen binnen de EU is al jaren niet meer bij. Cyprus is weliswaar lid van de EU en heeft de pond al jaren geleden ingeruild voor de euro, echter is het Schengen verdrag nog niet in werking getreden. Daarom worden nog grenscontroles toegepast.
Ik sta op de luchthaven van Larnaka, de grootste van de twee luchthavens van het land. Deze derde stad van Cyprus met haar sfeervolle palmbomen promenade geldt meer als een dag bestemming dan een toeristenoord. Tegenover het vliegveld rijden we meteen langs één van de mooiste plekken van Larnaka. Geen roze flamingo’s in het voorjaar, toch is het plaatje van het zoutmeer tropisch. Als een oase omringd door enkele palmbomen ligt de Hala Sultan Tekke moskee aan de westelijke oever van het meer. Onzichtbaar is waar het zout eindigt en het water begint.
Te midden van een zee van zout vormt de moskee een oase
De palmenboulevard van Larnaka is geliefd onder de inwoners
Verdeelde hoofdstad
Het gevoel van stedelijkheid overvalt me niet echt bij het binnenrijden van de hoofdstad Nicosia, onze volgende bestemming. Wat meer verkeer, meer mensen op straat en kantoorgebouwen, doch nog steeds erg gemoedelijk. Nicosia, lokaal beter bekend onder haar Griekse naam Lefkosia, is de laatste verdeelde stad ter wereld. Anders dan in Berlijn hier geen metershoge betonnen muur met prikkeldraad omgeven en tot op de tand bewapende soldaten gestationeerd op uitkijkposten. Aluminium platen, halfstenen muurtjes of gewoon de gevels van huizen vormen de zogenaamde groene lijn. Hoofdwinkelstraat Ledra street wordt doorsneden door deze groene lijn en kent een doorgang voor voetgangers in het midden van de straat. Ik zie, opvallend vaak Russisch sprekende, toeristen breed lachend met elkaar op de foto staan bij de doorgang. Alsof ze poseren bij een toeristische bezienswaardigheid.
De doorgang naar het bezette gebied begint met een paspoortcontrole
De charme van de stad, waar je eigenlijk minstens een nachtje moet doorbrengen, ligt meer in de kronkelende steegjes en smalle straatjes van het oude deel, dat is omgeven door een metershoge vestingmuur met een omtrek van 4,5 kilometer. Eeuwen geleden hebben de Venetianen, die destijds op het eiland heersten, het voor verdedigingsdoeleinden aangelegd. Drie poorten vormden de toegang tot de oude stad. Meest bekend is de gerestaureerde Famagusta poort, tegenwoordig in gebruik als cultureel centrum.
De Famagusta poort ontleent haar naam aan de stad in wiens richting ze is gebouwd
Over de oude vestingmuur klim je niet zomaar even
Twee klassiekers staan achter het glas. Ze behoren tot het wagenpark van Makarios III, de voormalige aartsbisschop en eerste president van Cyprus na de onafhankelijkheid van Groot-Brittannië in de jaren zestig. Naast de garage staan het nieuwe en oude aartsbisschoppelijk paleis. Het nieuwe paleis, met een bescheiden formaat marmeren standbeeld van Makarios bij de ingang, is niet toegankelijk voor het publiek. In het oude paleis is het Byzantijns Museum gevestigd.
Geduldig houdt Markarios III de wacht bij het aartsbisschoppelijk paleis
Inmiddels zijn de twee wagens waarin Markarios zich verplaatste klassiekers geworden
Oase tussen de parasols
Tegemoetkomende buggy’s en quads, vaak bestuurd door jongemannen met ontbloot bovenlijf zijn de indicatie dat toeristenoorden niet ver meer zijn. ‘Voor de mooiste zandstranden moet je in het zuid-oostelijke deel zijn’, was het antwoord van Thalia. Het jeugdige en drukke Ayia Napa en het meer op gezinnen gerichte Protaras zijn de twee grootste plaatsen in deze regio. Voordat we opgaan in het massatoerisme nemen we eerst de afslag naar Cape Greco, het natuurgebied dat beide plaatsen scheidt. Roze en witte oleanders zijn vol in de bloei langs de weg. Helderblauw is de zee die langzamerhand zichtbaar wordt. Over een smalle asfaltweg dalen we af in de richting van imponerende rotsformaties, tientallen meters boven de eindeloze Middellandse Zee. Het eenzame houten bankje net voor het einde van de weg nodigt uit om plaats op te nemen en even van het prachtige uitzicht te genieten.
Een oase van rust tussen twee toeristenoorden
Het natuurgebied is fraai en geschikt voor wandelingen
Niet alleen fraai, maar ook druk zijn de stranden in dit deel van het land. Een woud van parasols bedekt het strand. Overdag speelt het rustige leven in Protaras zich langs de kustlijn af. Badgasten slenteren over het kilometerslange voetpad langs het strand en het lint van hotelketens. ’s Avonds verplaatst het gezelschap zich massaal naar de Protara. Hier bevinden zich de supermarktjes die allen dezelfde koopwaar aanbieden, restaurants en barretjes. Het is een gemoedelijk plaatsje waar het uitgaansleven geen hoogtij viert.
De stranden bij Protaras behoren tot de mooiste zandstranden van Cyprus
Alhoewel palmbomen van oorsprong niet op Cyprus voorkomen, geeft het wel een tropische sfeer
Griekse goden
Schuimkoppen rolden het verlaten strand in de buurt van Pafos op. Toen was zij daar. Aphrodite, de Griekse godin van schoonheid is volgens de mythologie geboren in Cyprus. Cyprioten verwijzen graag naar haar om de schoonheid van hun land te verklaren. De rots waar Aphrodite verscheen is vanzelfsprekend naar haar vernoemd. Het is een mooie plek om langs te rijden op weg naar Pafos. Het met kiezelstenen bezaaide strandje bij de rots is niet heel druk.
De plek waar het wonder geschiedde en Aphrodite de eerste passen aan land zette
Geen zand maar kiezelstrand
Dionysos, de god van de landbouw en natuur, had een mooi optrekje op een heuvel bij Pafos, met uitzicht op zee. Op de vloeren bespaarde hij niet en koos voor een mozaïekvloer in elk vertrek, waarop mythologische afbeeldingen zijn aangebracht. Van zijn huis is in de loop van de eeuwen nagenoeg niets meer overgebleven. Onder een laag aarde verschool zich echter al die tijd de oorspronkelijke vloer, die na renovatie werkzaamheden er gaaf uit ziet.
Prachtige mozaïeken sieren de vloeren
Minder fraai is het houten bouwwerk waarin de vloeren liggen
Thalia wijst er trots op dat het hele stadsgebied is aangemerkt als Unesco Werelderfgoed. Ook de koningsgraven behoren daartoe. In eerste instantie lijkt het een dor gebied dat lijdt onder de vele zonuren, met her en der wat stapels stenen met op de achtergrond de glinsterende zee. De onderaardse wereld achterop het terrein is daarentegen bijzonder. Metersdiep zijn de toegankelijke graven, vaak bestaand uit meerdere ruimten. Ondanks hetgeen de naam verondersteld hebben slechts edelen hier hun laatste rustplaats gevonden
De koningsgraven worden druk bezocht
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022
