Eerste keer Boedapest
Tijdens mijn eerste kennismaking met Boedapest heb ik het recept van de klassieke stedentrip gevolgd: ik heb me ingelezen in de bezienswaardigheden en ben ze vervolgens een voor een afgegaan. ’s Avonds wat eten in hippe tentjes uit de Lonely Planet en op stap in van die ruin pubs (want dat moet als je in Boedapest bent).
Het klinkt nu misschien alsof ik het allemaal niet zo interessant vond. Dat klopt niet. Ik vond (en vind) Boedapest een geweldig mooie stad. Maar daar is al zo veel over geschreven. Ik kan me in bijna al die lovende recensies wel vinden. Hieronder een paar foto’s om te bewijzen dat ik er was.
Terror Háza Múzeum, een indrukwekkend museum over de gruweldaden van het fascisme en communisme in Hongarije
Uitzicht op de Donau en het parlementsgebouw vanaf de Gellértberg
Kunst in het stadspark van Boedapest
Tweede keer Boedapest
De tweede keer in Boedapest was heel anders. Het was een jaar later, dit keer met een Nederlandse vriend. Hij was net een paar maanden wezen feesten in Zuidoost-Azië en zat nog een beetje in die roes. Daarom besloten we in een zogenaamd party hostel te verblijven. Boedapest staat bij backpackers bekend als een van de beste Europese steden om een feestje te bouwen en kent verschillende party hostels die onderling samenwerken: Carpe Noctem Original, Carpe Noctem Vitae, Retox Party Hostel, Grandio Party Hostel en Penthouse Privates (zie ook budapestpartyhostels.com).
Wij kozen de meest extreme: Retox Party Hostel. De naam beloofde al niet veel gezonds. Op de website maken ze dat nog even duidelijk door te vermelden dat het geen plek is voor mensen die serieus iets van de stad willen zien en al helemaal niet voor mensen die tot rust willen komen. Bovendien, mensen boven de 35 en mensen die te saai zijn worden geweigerd.
De toon voor onze vakantie was gezet.
Retox Party Hostel
Bij binnenkomst werden we verwelkomd door een Australische vrouw van begin twintig die eruit zag als veertig. Ze rookte twee pakjes peuken per dag, had bijna geen stem meer over en was om elf uur in de ochtend al stomdronken. Ze was drie maanden eerder in het hostel beland en was niet meer weggegaan. Er waren veel backpackers zoals zij -vooral uit Australië en de Verenigde Staten- die tijdens hun reis een paar maanden in Boedapest bleven om in dit hostel te werken. Het werk bestond voornamelijk uit roken, drinken en schreeuwen.
We zijn vijf dagen gebleven. Ik heb in die tijd niets van Boedapest gezien. De dagen waren allemaal hetzelfde: we werden eind van de ochtend wakker, stonden langzaam op, gingen op de binnenplaats van het hostel aan een tafel zitten tussen jongens in tanktops en zonnebrillen in het haar, bestelden bier en club sandwiches en bleven zitten tot het donker was. Dan douchen en met zijn allen naar een of andere bar.
Slechts een enkele keer heb ik het hostel bij daglicht verlaten om te pinnen of een banaan te kopen. Het was vreemd om de echte wereld binnen te stappen, waar mensen aan het werk waren, gesprekken voerden en zich mooi hadden aangekleed om uit eten te gaan. Ik kon me daar even niets meer bij voorstellen.
In de wereld waarin ik was beland, dronk iedereen bier met Red Bull. Als gasten uit het hostel elkaar tegenkwamen, schreeuwden ze “RETOX!!!” terwijl ze hun armen als een X voor zich hielden. Als je het woord ‘mijn’ gebruikte en iemand betrapte je daarop, dan moest je twintig push ups doen of een biertje in een keer leegdrinken. Ik kan beide niet, dus ik moest op mijn hoede zijn.
En dan de pool party’s in die prachtige thermaalbaden van Boedapest! Als de locals en toeristen die daar overdag heengaan om te ontspannen eens wisten wat er in de nachtelijke uren plaatsvindt…
Het Széchenyicomplex, waarin een van de populairste thermaalbaden in Boedapest is gehuisvest
De moraal van het verhaal
Wat wil ik nu eigenlijk bereiken met dit verhaal? Tja… ik weet het niet precies. Eigenlijk wilde ik gewoon laten zien hoe je Boedapest dus ook kunt ervaren. De meeste mensen die ik in dat hostel ontmoet heb, hadden de tijd van hun leven. Bij thuiskomst zeggen ze waarschijnlijk dat Boedapest een onwijs gave stad is. Hoeveel ze daadwerkelijk van de stad hebben gezien, vraag ik me af. Aan de andere kant: als ik in een lang weekend alle grote bezienswaardigheden van de stad bezoek en alle eettentjes met goede beoordelingen op TripAdvisor binnenloop, heb ik dan meer van Boedapest meegekregen dan wanneer ik een week lang met stomdronken backpackers van kroeg naar kroeg strompel? Ik weet het niet. Het zijn in ieder geval twee zeer verschillende kanten van Boedapest die je als reiziger kunt ervaren. En zo zullen er nog veel meer kanten zijn die ik (nog) niet ken.
In het vliegtuig terug naar huis vroeg ik me af wat ik in hemelsnaam de afgelopen vijf dagen had gedaan. En af en toe vraag ik me dat nog steeds af…
Dit soort malloten kom je dus constant tegen…
- Drukte in Praag vermijden: 5 tips - 3 augustus 2023
- De Bodensee fietsen met kinderen - 28 mei 2023
- Leestips van de Reishonger-redactie - 17 juni 2020
