Woestijnen. Een aantal jaar geleden reed ik vele uren over de zuidelijke tak van de zijderoute. Langs de Taklamakan in China. Het vrij vlakke landschap deed nog het meest denken aan een stoffig bouwterrein met vuil grind, waarmee weer een romantisch beeld werd ontkracht. En de Thar woestijn in India, waar ik zeven dagen per kameel doorheen trok, bleek voor een groot gedeelte te bestaan uit wat nog het meest op een gebarsten laag leem leek. Met veel stukjes kort groen en af en toe een paar glooiende zandbulten.
Ook in Oman, dat voor zeventig procent uit woestijn bestaat, beantwoordt de woestijn niet in zijn geheel aan het stereotype beeld dat wij er soms van hebben. Een groot deel van de tijd dat we onderweg waren slingerden de wegen langs met kiezelstenen bedekte heuvellandschappen. Of langs scherpe kale rotsen, met kleurschakeringen die een grote concentratie mineralen verraden. Rood voor ijzer, groen voor koper.
Rotsen, stenen en struiken
Wahiba Sands
Vanuit Muscat is het tweeënhalf uur rijden naar de woestijn van Sharqiyah, beter bekend als Wahiba Sands. Het duurt even voor de stad is opgelost in het landschap want de bebouwing strekt ver in het steeds bergachtiger landschap, dat vervolgens weer langzaam in een vlakte verandert.
Vlak bij een splitsing stoppen we bij een bandenhandel annex luchtpompstation. Hier wordt lucht uit de banden gelaten tot de bandenspanning zo’n anderhalf atmosfeer is, in plaats van de tweeënhalf die nodig is op de weg. Zachtere banden voegen zich meer naar de ondergrond en leveren meer grip op het zachte woestijnzand.
En ja, daar is het gouden zand; de glooiende heuvels die steeds veranderen, gegroefd door vele bandensporen. De 4WD’s maken vaart en lijken licht te glijden over het zand terwijl ze een mooie karakteristieke stofwolk achter zich laten. Voor een hoog duin wordt gestopt alsof we ons eerst op de hindernis moeten concentreren. Dan wordt vaart gemaakt en rijden we met een felle sprint naar boven. Hier is het land van de nomaden, de bedoeïenen, en de verhalen uit duizend-en-één nacht. Het land van de kamelen, al zijn het hier dromedarissen.
Kamelen horen natuurlijk bij de woestijn. Al zijn het dromedarissen.
De heuveltoppen van de Sharqiyah woestijn
De nacht brengen we door in een een tentenkamp. Een tentenkamp Omani stijl, dus niet al te basic.
Tenten in het 1001 nacht kamp
Zonsondergang in de woestijn
En dan is er de zonsondergang. Vanaf een heuveltop gezien geeft de woestijn een gevoel van onmetelijkheid. Een uitgestrekte goudgele zee met bevroren golven. En rust en stilte. Tot een bries opsteekt die de toppen van de duinen doet breken en de zon achter een zachte waas bleekjes laat ondergaan.
Zon boven de Sharqiyah woestijn
Oases
Denk je aan woestijnen, dan komt er automatisch ook een beeld van diepgroene oases vol palmbomen. Al dan niet als Fata Morgana. In Oman zijn ze echt en je vindt ze in wadi’s, rivierdalen. Die rivierdalen zijn in Oman vaak ook onderdeel van de Aflaj het traditionele irrigatiesysteem van Oman. Alfaj is het meervoud van Falaj en dat zijn de van oorsprong aarden goten, waarmee water uit de bergen naar de dorpen gevoerd werd. Een systeem uniek voor Oman. Vier ervan staan zelfs op de werelderfgoedlijst. Oman kent verscheidene oases die de moeite waard zijn om te bezoeken.
Palmen in de Wadi Bani Khalid oase in de Sharqiyah woestijn
Wadi Bani Khalid
In de Sharqiyah ligt Wadi Bani Khalid, genoemd naar de lokale clan. De poelen zijn hier altijd gevuld met water en jadekleurige meertjes liggen aan de voet van steile rotskliffen. Het is een populaire bestemming voor Omani’s, die hier komen baden en picknicken. Een korte wandeling brengt je vanaf de parkeerplaats naar het begin van de wadi, waar de meeste Omani families zich verpozen. Het is maar een enkeling die verder de kloof in gaat, naar meertjes in grotten en meer mooie rotsgezichten. En onderweg ervaar je natuurlijk het ultieme 1001 nacht gevoel.
Afgelegen meertje in de Sharqiyah oase
Het ultieme 1001 nacht gevoel
De ‘Woestijn der Woestijnen’
Behalve de Sharqiyah woestijn, die in het noordelijke deel van Oman ligt, is er ook de Rub’al-Khali. Dat is Arabisch voor ‘het Lege Kwartier. Deze grootste zandwoestijn ter wereld strekt zich uit over Oman, Yemen en Saoedi-Arabië en bedekt een kwart van het Arabisch schiereiland. De beroemde ontdekkingsreiziger Wilfred Thesiger noemde de Rub’al-Khali ‘de Woestijn der Woestijnen’ omdat ze als een van de weinige gebieden op aarde destijds nog niet volledig verkend was. Dus als je wat langer de tijd hebt is dit een mooi onderdeel van het programma. En als je korter de tijd hebt een reden om nog eens terug te gaan.
Voor meer informatie over Oman: visitoman.nl en omaninfo.nl.
Reizen naar Oman: Midden Oosten Reizen
Meer oases: De zes verborgen wadi’s van Oman
Met dank aan KLM en Elitetourism
Een video-impressie van de woestijntocht:
Reizen naar Oman
Met meer dan drieduizend kilometer aan kustlijn, twee enorme zandwoestijnen, meer dan zestig wadi’s en twee hoge bergmassieven is Oman een droombestemming voor outdoorliefhebbers.
Wil je zelf ook dit prachtige land ontdekken? Check dan ons aanbod van reizen naar Oman.
- Beieren anders: Augsburg en Regensburg - 11 januari 2024
- Pyrénées-Orientales: Mountainbiken in de Albères - 5 oktober 2023
- De Carian Way: erfgoed in Turkije - 23 augustus 2023
Rosalie zegt:
Beste Theo,
Waar heb je een overnachting in het 1001 kamp geboekt? Ik hoor het graag!
Alvast bedankt.
Groeten,
Rosalie
Theo zegt:
Beste Rosalie
Het was een persreis, dus ik heb het niet zelf geboekt. Maar de reis was georganiseerd via Isropa. Maar je kunt ook direct boeken: http://www.thousandnightsoman.com/