Elk land heeft natuurlijk zijn schoonheden en je moet landen niet met elkaar gaan vergelijken. Maar toch heeft Peru ons van alle landen het meeste verrast. En waarom? Nou, dat zal ik hier proberen uit te leggen….
Wij waren bij aanvang van onze reis oorspronkelijk van plan om in Cusco de beroemde Inca Trail te gaan doen. Een vierdaagse trekking door de Andes die eindigt bij het bekende Machu Pichu. Echter zijn we van gedachten veranderd sinds we in Peru zijn. “Wat doe je in Zuid-Amerika als je geen bezoek brengt aan de Amazone?”, was de vraag die we onszelf stelden. We hoorden van Manu National Park en wisten meteen dat we dit wilden doen! En dus zijn we op 2 januari in alle vroegte vertrokken voor een zevendaagse jungletrekking naar Manu.
Manú National Park
De verwachtingen waren hoog gespannen. Maar toen wisten we nog niet dat het alle verwachtingen zou gaan overtreffen en het hoogtepunt zou gaan worden van onze reis tot nu toe… Manu is een natuurreservaat, ten oosten van Lima, dat onderdeel is van het Amazonebekken. Met een oppervlakte van 15.328 km² is dit het grootste natuurreservaat van Peru. Het park is gelegen op een hoogte van 150 tot ruim 4000 meter boven zeeniveau. Daardoor zijn haast alle ecologische zones van Peru in het park vertegenwoordigd en kent het een zeer uitgebreide en gevarieerde flora en fauna. Door de biodiversiteit is het park van grote wetenschappelijke waarde en één van de meest gewaardeerde van de wereld. Het maakt deel uit van het werelderfgoed.
Het park is verdeeld in drie zones.
- Allereerst de culturele zone, deze is voor iedereen toegankelijk. Hier wonen diverse gemeenschappen van Quecha indianen en wordt er land- en tuinbouw geteeld, gevist en handel gedreven.
- Dan heb je de gereserveerde zone. Deze is slechts toegankelijk voor een selecte groep toeristen tegelijkertijd, die slechts onder begeleiding van een gids dit park mogen betreden. In dit gedeelte liggen enkele basislodges van verschillende touroperators en gelden zéér strikte regels.
- En dan heb je tenslotte de verboden zone. Dit beslaat het grootste gedeelte van het park en is (gedeeltelijk) uitsluitend toegankelijk voor wetenschappers en biologen. En voor de indianen die er nog steeds wonen. Deze indianen mogen het reservaat niet verlaten, dit is een keuze die zijzelf hebben gemaakt, aldus onze gids.
Over de verboden zone is er een heleboel wel, maar ook een heleboel niet bekend. Er is bijvoorbeeld bekend dat er minimaal vier stammen wonen. De grootste stam zijn de Machiguenga. Zij leven als nomaden en behoren tot het ecologische systeem van het park. Dat maakt dat zij de volledige vrijheid hebben om het hele park naar eigen goeddunken te gebruiken. Over de andere drie stammen is weinig bekend en het kan zomaar zo zijn dat er nog meerdere stammen zijn die nog nooit contact hebben gehad met “onze” wereld.
In de afgelopen tien jaar zijn er zo’n 1.200 plantensoorten geïdentificeerd en zoals nu bekend leven er meer dan 800 soorten vogels, 200 soorten zoogdieren, 6 soorten papegaaien, 13 soorten apen, 100 soorten vleermuizen, 12 soorten reptielen en 77 soorten amfibieën. Echter worden er elk jaar nieuwe planten en insectensoorten ontdekt en gemiddeld eenmaal in de vijf jaar een nieuw dier.
Niet veel toeristen gaan er naar toe omdat het, ondanks dat het prachtig is, ook een zware en kostbare onderneming is.
Wij bezoeken Manu vlak voor het regenseizoen begint. In de gereserveerde zone is het heet (zo´n 35 graden), vochtig (luchtvochtigheid is bijna 100%), het stikt er van de muggen en als het regent of onweert dan gaat het fors tekeer. De accommodaties zijn basic. Er is geen elektriciteit en het water waarmee gedoucht wordt komt van een bergbeekje en is dus verfrissend koud, maar dat is geen straf bij deze temperaturen. Verder zitten er natuurlijk veel insecten… heel veel insecten….
En wij zijn het avontuur aangegaan!
Vanuit Cusco is het een dag rijden om in de culturele zone te komen. Eerst moet de Andes doorkruist worden. Bij het verlaten van de Andes begint het eerste gedeelte van het park, dit wordt door de hoogte (2500-400m) het tropisch nevelwoud, ofwel cloudforest, genoemd. Het is weelderig begroeid met allerlei prachtige tropische planten en bloemen, bomen zijn bekleed met mos en de weg is een slingerend zand-grindpad met haarspeldbochten waarin je hoopt dat er geen aardverschuiving plaatsvindt op het moment de bus erover rijdt. Overal zie je kleine bergstroompjes en watervalletjes, de wolken hangen tussen de bomen en ook het uitzicht wordt door de wolken beperkt. Het nevelwoud is prachtig en mysterieus.
Bij verdere afdaling, die stapvoets gaat en een avontuur op zich is, verandert de natuur en het klimaat. We komen in het tropisch bergregenwoud (ofwel secundairy rainforest tussen de 1200-2500m). Langzaam wordt het warmer als we tegen de avond aankomen bij het dorpje waar we onze eerste nacht doorbrengen. De volgende dag dalen we verder af en komen tenslotte in het tropisch laaglandregenwoud (ofwel primairy rainforest tussen de 0-1200m). Hier gaan we de boot op over de Río Madre de Dios richting Boca Manu, het laatste dorpje voor de gereserveerde zone.
De natuur is overweldigend en het aantal vogels is niet te tellen. We brengen de nacht door in Bocu Manu. Een klein dorpje met geen elektriciteit en dus wordt er met een zaklamp inkopen gedaan. Er heerst een vredige sfeer, kinderen spelen, ouders kijken, er is geen verkeer en iedereen kent elkaar. Het leven is eenvoudig, maar de mensen lijken gelukkig. We zijn de enige toeristen die deze dagen in Manu National Park zijn. Dus we worden met interesse en enige argwaan bekeken.
Amazon Trails
De volgende ochtend is het tijd om de gereserveerde zone in te gaan. Schoenen worden ingeruild voor rubberen regenlaarzen om eventuele slangenbeten te voorkomen. En door het toenemend aantal muggen moeten we ons, ondanks de hitte kleden in een T-shirt met daar overheen een longsleeve, lange broek en pet. Om mijn hals en nek te beschermen heb ik ook nog een sjaal omgeslagen.
Alle ontblote huidgedeelten worden ruim ingesmeerd met een mengsel van zonnebrand en anti-muggenspul. Op de boot is het door de wind nog wel uit te houden, maar het zodra de boot stopt is het afzien. Alles is modderig, nat en het zweet vermengt zich met de zonnebrand en het muggenspul. Muggen zijn overal en verkoeling is ver te zoeken. Maar de omgeving en het wildlife doen het ongemak snel vergeten.
We hebben geluk, aangezien het regenseizoen is en het af en toe met bakken uit de lucht valt en dondert alsof het einde van de wereld is aangebroken, zijn we de enigen in het park en deze tijd is de activiteit het hoogst, aldus onze gids Silvia.
We zien twee jaguars vanaf de boot luierend aan de rand van de rivier, eerste maal een vrouwtje en tweede maal een flink mannetje. Ze bekijken ons nieuwsgierig en sjokken dan langzaam weg. We zien een ocelot en we zien twee giant otter families, erg amusant en aandoenlijk om te zien hoe ze met elkaar spelen en op vis jagen. Nieuwsgierige beesten die ons goed in de gaten houden terwijl we op een raft over het meer dobberen. We vissen naar piranha´s, wat eigenlijk niet mag. Na ze gevangen te hebben, bekijken we ze en gooien we ze weer terug in het meer. We zien luiaarden in de bomen hangen, kuddes zwijnen voorbij razen en we zien heel veel apen, allerlei soorten en maten. We zien de capibara’s, dit zijn een soort ratten, maar dan van ruim 50 kilo. We zien zowel zwarte als witte kaaimannen, schildpadden, slangen en hagedissen. We zien vlinders in allerlei kleuren en maten en we zien honderden vogels, waaronder alle macay-soorten (grote papegaaien in allerlei kleuren), de toekan (wat zeer zeldzaam is), parkieten en vultures.
En tijdens de twee nachtwandelingen zien we tarantula´s, reuze-sprinkhanen, reuze-krekels, kikkers, vuurvliegen, duizendpoten, wolfspin, schorpioenen, opossums en nog veel meer. We zien de ogen van de kaaimannen oplichten als we met een zaklamp over het water schijnen en als we naar boven kijken zien we de meest indrukwekkende sterrenhemel ooit. Door totale afwezigheid van kunstlicht en de maan is het een sprookje om naar boven te turen (Joke, ik heb aan jou gedacht).
We verblijven twee nachten in de gereserveerde zone. ´s Avonds om 21.00 uur is het pikdonker en liggen we in bed. Niet nadat eerst de kamer/tent met behulp van onze hoofdzaklamp aan een grondige inspectie is geworpen op ongewenste indringers èn goed ingepakt in onze muskietennetten. `s Ochtends worden we rond 5 uur gewekt door een kakofonie aan geluiden. Vogels, apen, krekels, geritsel etc. Heerlijk! Het eten is uitmuntend! Er reist een kokkin met ons mee en de Peruaanse keuken is ook in de jungle onovertreffelijk.
En dan is het alweer tijd om terug te keren naar de bewoonde wereld. Deze reis duurt wederom drie dagen en twee nachten. Langzaam komen we terug in beschaving. De voorlaatste dag brengen we door in een lodge vlakbij Bocu Manu. Dit valt in de culturele zone en dus is het toegstaan om te vissen. Dit laat Floris zich geen twee keer zeggen. Samen met Luke uit Engeland en Alberto de bootman wordt er gevist in de Rio Madre de Dios. En al snel heeft Floris een pijlstaartrog aan zijn haak geslagen, deze wordt samen met de rest van de buit vakkundig gevild door Alberto en ligt ´s avonds bij ons op ons bord. Heerlijk!
Manu! Wat een onvergetelijke ervaring! We zijn allebei doodmoe en lek gestoken door de muggen. Maar we zijn ook allebei enorm onder de indruk en heel erg blij dat we dit hebben gedaan. Een echte aanrader voor degene die ooit naar Peru afreist! Het kost een cent en het is afzien, maar dubbel en dwars de moeite waard!
Bye bye Peru! Hello Bolivia!
En zo zijn we dan weer terug in Cusco. Met Manu nog in ons systeem hebben we vervolgens een tweedaags tripje gemaakt naar Machu Pichu. Dit was ook mooi, maar stond in schril contrast met ons Manu avontuur. Begrijp me niet verkeerd, Machu Picchu is prachtig en het eerste aanblik als je door de poort komt is ronduit geweldig. Echter is het een groot en druk toeristisch gebeuren waar wij niet zo van houden. Echter hebben we het gezien en van ons lijstje gestreept. Nu konden we Peru met een gerust hart verlaten. Bye bye Peru! Hello Bolivia!
De oorspronkelijk geplande vier weken in dit bijzondere land zijn er zeven geworden. Peru heeft ons verrast met al haar diversiteit, schoonheid en natuurgeweld. De Andes, de woestijn en natuurlijk het hoogtepunt voor ons, de Manu-jungle. Daarbij niet vergetende de hartverwarmende, vriendelijke mensen, fascinerende historie en cultuur, de goede infrastructuur en een uitzonderlijk goede keuken. Peru heeft het allemaal. Het wordt niet voor niets het Empire of the Hidden Treasures genoemd! Een bezoek meer dan waard!
Mocht je meer willen lezen over onze reisavonturen, kijk dan ook op Floris en Lonneke zijn hier.
- Ontdek de diversiteit van Kaapverdië - 11 april 2024
- The Iceland Trail – een spectaculaire hike door IJsland - 7 april 2024
- De nieuwe hotspot van Zuid-Amerika: fascinerende metropool Lima - 5 april 2024
Marije zegt:
Hoi Lonneke,
Wat een geweldige ervaring! Zelf ga ik eind augustus voor drie maanden naar Peru en Bolivia.. ik kan niet wachten! Ik vroeg me af met welke organisatie jullie deze trekking gemaakt hebben?
Zelf ga ik de amazone verkennen door naar Nationaal Park Madidi (Bolivia) te gaan, maar misschien lukt het ook nog wel om Manu ‘even’ mee te pikken. Jouw verhaal heeft me namelijk erg enthousiast gemaakt!
Groetjes, Marije
Dionne van der Welle zegt:
Ha Marije,
Wat ik van Lonneke heb begrepen is dat zij in Cusco nog één organisatie gevonden hadden die deze trip zo vlak voor het regenseizoen aanbood. Het park sluit namelijk in het regenseizoen. Er werd er in eerste instantie 1000 dollar gevraagd voor een 7-daagse trip. Omdat de operator nog twee personen moest hebben om de groep compleet te maken en te kunnen gaan, hebben ze, na onderhandeling, uiteindelijk maar 600 dollar per persoon hoeven te betalen.
Ik zal aan Lonneke vragen bij welke organisatie zij destijds geboekt hebben!
Lonneke zegt:
Hoi Marije,
Wat Dionne schrijft klopt. Wij hebben destijds bij Expediciones Vilca geboekt omdat zij de enige operator waren die deze trip op dat moment aanboden. We hebben echter ook informatie ingewonnen bij Pantiacolla. Deze touroperator is eigendom van Marianne van Vlaardingen uit Nederland. Zij organiseert ook tripjes naar Manu en heeft ons ontzettend goed geholpen in onze zoektocht. Als zij op dat moment een groep had gehad, zouden we zeker bij haar hebben geboekt. Echter is het met Vilca ook uitstekend bevallen en we hebben gewoon geluk gehad dat we de enige in het park waren en er zoveel activiteit was. Maar het is beslist een aanrader!
Alvast een supertrip gewenst! 3 maanden Peru en Bolivia! Helemaal te gek! De 3-daagse Salar de Uyuni trip in Bolivia is ook beslist een aanrader!
Groetjes Lonneke