Het leek mij leuk om Curaçao, een bestemming die bekend staat om haar Nederlandse invloeden, op een typisch Nederlandse manier te verkennen: op de fiets. Het liefst fiets ik samen met locals, omdat je op die manier op paden komt die je zelf niet snel zou inslaan. Daarom ging ik, gewapend met een helm, een mountainbike en flink wat water, op pad met de gidsen van mountainbikeorganisatie Wannabike.
Let’s bike!
Vanaf de Caracasbaaiweg, het startpunt van de fietstours van Wannabike, nemen we de route naar het schiereiland langs de Caracasbaai. Dat gaat over makkelijke asfaltwegen, zodat ik even kan wennen aan de mountainbike en het gebruik van de versnellingen. We fietsen onder andere langs het punt waar de slaven voor het eerst aan land kwamen. De gids vertelt hoe daarbij werd gecontroleerd of ze ‘goed genoeg’ waren voor de verkoop. Veel slaven werden aan het buitenland doorverkocht. Anderen werden te werk gesteld op de plantages op Curaçao zelf.
Al snel begint het échte mountainbiken. We fietsen over verschillende single trails, die variëren in moeilijkheidsgraad. Zo komen we uit bij de zee. Voorafgaand aan iedere trail geven de gidsen tips; over de uitdagingen in het parcours, wat je kan verwachten en op welke versnelling je de mountainbike het beste in kunt stellen. Hierdoor zijn de routes goed te doen, zelfs zonder specifieke ervaring met mountainbiken.
Tijdens het fietsen vertellen de gidsen honderduit over ‘hun Curaçao’, zoals over het weer (de Noordoostpassaat), het verkeer (een georganiseerde chaos), de relaxte houding van de eilandbewoners (het ‘Curaçaos halfuurtje’) en wat ze missen aan Nederland (voetbal!). Hun enthousiasme werkt aanstekelijk en door hun ogen leer ik Curaçao weer een stukje beter kennen.
Sightseeing langs de Caracasbaai
Via een steil pad bereiken we het quarantainegebouw uit 1856. Wanneer men vermoedde dat er aan boord van een schip een besmettelijke ziekte heerste, werd de bemanning hier eerst ter observatie opgenomen voordat zij Curaçao mocht betreden. Het mooie gebouw is al diverse keren gerenoveerd, maar is zo oud dat het telkens weer in verval raakt. In de baai onder het gebouw ligt een gigantisch schip. Hiermee probeert men een veerdienst voor auto’s vanuit Venezuela van de grond te krijgen, maar dat is tot op heden niet gelukt.
Via het strand rijden we vervolgens langs Fort Beekenburg, gebouwd ter verdediging van het Spaanse Water. Aan de voet van het fort staat nog een verdwaalde silo, waarin olie werd opgeslagen tijdens de hoogtijdagen van de Shell op Curaçao. De vervuilende olieraffinaderij, die inmiddels in handen is van de overheid, heeft grote invloed gehad op het eiland. In de directe omgeving van het complex wonen alleen de allerarmsten, die zich geen gezondere woonomgeving kunnen veroorloven.
Zoutpannen en flamingo’s bij Jan Thiel
Via een aantal fantastische afdalingen bereiken we de zoutpannen van Jan Thiel. Zoals de naam aangeeft, was dit natuurgebied vroeger een zoutplantage. Men liet het zeewater in de lagune stromen en daarna verdampen. In de regenperiode zie je slechts kleine stukjes zout langs de waterrand, maar in de droge periode zijn sommige stukken helemaal wit. “Hier maken we onze kerstfoto’s”, grappen de gidsen, “want het is dan net alsof er sneeuw ligt”. Na een flink stuk crossen door de zoutpannen, langs single trails en rotsblokken, komen we een groepje felroze gekleurde flamingo’s tegen. Maar even lijkt het alsof het gaat regenen, dus laten we snel onze wielen weer ronddraaien. Zo rijden we weg van de overhangende buien, die op Curaçao sowieso relatief kort duren.
Proosten bij de snèk
We sluiten de fietstocht af bij de plaatselijke snèk, een ontmoetingsplaats voor de locals en een soort kleine supermarkt ineen. ‘Moe maar voldaan’ genieten we van een koud drankje, dat na de inspanning extra goed smaakt. Salú! Proost, op Curaçao
- 5x waarom je naar Zuid-Finland wil deze zomer - 21 maart 2024
- 10 hoogtepunten van Ibiza per huurauto - 20 maart 2024
- Bikinitrends voor 2024 - 19 maart 2024
