Nawalgarh, een kleine stad in een wat landelijke regio in India. Er zijn in een gids beschreven attracties als fraai beschilderde herenhuizen, nu in gebruik als museum, mausolea, stadspoorten en tempels, maar de meest interessante bezienswaardigheid ligt op, of eigenlijk langs de straat.
Het centrum lijkt één grote markt waarbij marktkramen, losse karren, vaste winkels en stoepverkopers zich verdringen langs de ongeplaveide straten, pleinen en stegen. Erlangs en er doorheen beweegt zich een chaotisch mengsel van voetgangers, auto’s, tuk tuks, toeterende brommers en ezelkarren met meloenen, cement, kasten, bedden, stapels losse metalen voorwerpen, hooibalen, aardappels en alles wat er verder maar vervoerd kan worden.
Er zijn talloze winkels waar je geld kunt wisselen, verzenden, lenen maar ook goud kopen of lenen, pan shops * en zaakjes met snoep in potten, en chips, notenmixen, wasmiddel en shampoo in lange slierten kleine zakjes. Daarnaast kunnen ze ook giftig gekleurde plastic emmers, wat speelgoed of een klein assortiment schoenen verkopen. Hoewel er hoofdlijnen zijn is branchevervaging troef.
Juweliers, verkopen armbanden aan kleurrijk geklede Rajasthaanse vrouwen en in zwarte chadors gehulde moslima’s. Kleermakers zitten met hun naaimachines in kleine hokjes of op straat en in een nis die nog geen meter boven de grond uitkwam hurkt een slotenleverancier. Twee mannen zitten achter een berg gemberwortels gezellig te kletsen. Winkels met dikke strengen touw, metalen pannensponzen, WC borstels, speelgoedauto’s, pakplastic, blikken emmers en bezems van bij elkaar gebonden takken. Steevast wordt een hoeveelheid uitgestald waarvan je je afvraagt of dat in de komende jaren verkocht zal worden. De geur van gebrande pinda’s stijgt op van karren op vier fietswielen. Een man zit in een smalle werkplaats en vervaardigt van gebruikt blik afsluitbare blikken dozen met hengsel. Met zijn blote voet houdt hij een stuk blik op de plaats terwijl hij knipt, klopt, omzet en samenbuigt. Na een klein kwartier is een deksel ontstaan dat met scharnieren op een bestaand kookolieblik wordt bevestigd. Bovenop het deksel een uit stukjes blik en dik ijzerdraad gemaakt handvat. En voorop een sluiting. Dit bijna middeleeuws aandoend ambacht wordt uitgeoefend naast een winkeltje waar sim kaarten worden uitgegeven en mobieltjes gerepareerd.
Er zijn mannen die medicijnen mixen, moderne apothekers, theewinkels die ook nog tien paar schoenen in de aanbieding hebben, verkopers van kunstmest, zuivelwinkels. Er wordt getimmerd, geschuurd, geverfd, geschaafd, gesmeed, geknipt, genaaid, gekerfd, gekookt, gebakken, geroerd, gehandeld, gewogen en gegeten.
Het is het India van markten en ambachten, van kleinschaligheid en van de mix van het bijna middeleeuwse met het hedendaagse dat het gevoel van verwondering oproept dat reizen moet zijn.
*) Betelbladeren gevuld met een mengsel van pruimtabak, kruiden en betelnoot.
- Beieren anders: Augsburg en Regensburg - 11 januari 2024
- Pyrénées-Orientales: Mountainbiken in de Albères - 5 oktober 2023
- De Carian Way: erfgoed in Turkije - 23 augustus 2023
Yvonne zegt:
Wow! Inderdaad, dit is India. Wat een bonte verzameling. Mooi geschreven en prachtige foto’s!
Theo Molenaar zegt:
Dank
Lees (andere post) dat jullie in India zijn. Dus je kunt het zelf aanschouwen binnenkort. Heel veel plezier.
En groeten aan de Thakur in Mehansar castle !