ICE ICE baby

Het was zeven uur in de ochtend toen ik de trein van Rotterdam naar Amsterdam pakte. De afgelopen dagen had ik nauwlettend het Europees weerbericht in de gaten gehouden. Prachtig nazomerweer lag in het verschiet op de plaatsen die ik voor ogen had te bezoeken. Met het vliegtuig begon de vakantie eigenlijk pas echt zodra ik op de plaats van bestemming door de douane stapte en het gekrioel in de welkomsthal kon aanschouwen. Zittend in de trein bekroop mij echter meteen een licht gevoel van euforie. De bestemming was nu niet het begin van de vakantie. Integendeel, ineens waren de te overbruggen kilometers een wezenlijk onderdeel van de trip, de treinen waarin ik me zou bevinden zag ik als bestemmingen op zich.

Hauptbahnhof München

Op Amsterdam stapte ik tegen kwart voor acht in de ochtend de ICE naar Basel in. Aangezien ik naar München toe zou gaan, diende er echter overgestapt te worden op Mannheim. De rit naar München zou tevens de langste worden in de planning. Inclusief overstap zou de reis vanaf Amsterdam een kleine elf uur in beslag nemen.

begin-treinreis

Terwijl de trein voorbij Arnhem zoefde kwam de conducteur langs voor een eerste inspectie van mijn InterRail ticket. Zoals gewoonlijk had ik me weer niet teveel in de kleine lettertjes verdiept, waardoor ik onwetend was over het feit dat het ticket pas geldig was buiten de eigen landsgrenzen. Dus ik was al vanaf Rotterdam aan het zwart rijden, daar kwam het ongeveer op neer. De conducteur zei dat het in orde was en dat dit een veelgemaakte denkfout/onwetendheid was. Ik bedankte hem voor het begrip en heette hem welkom in Duitsland; we waren zojuist de grens gepasseerd. Met een vriendelijke lach gaf hij het ticket terug: ‘jij ook en een hele fijne reis’.

service aan boord

Service aan boord

München

Ook op de Deutsche Bahn hebben treinen wel eens vertraging. Het deed me goed te zien dat het niet alleen bij de NS voorkomt. Door werkzaamheden bij Frankfurt kwam ik te laat aan in Mannheim, waardoor ik de aansluiting miste. Het mooie hiervan is dat het niets uit maakt wanneer je geen vooraf bepaald tijdstip hebt om ergens te arriveren. Onderweg had ik genoten van de variaties in het landschap. Daar waar de snelweg al gauw saai en eentonig wordt, rijdt de trein een andere route. Geen drukke weg vol auto’s om je heen, maar gewoon genieten van de omgeving (wat soms lastig bleek met een trein die een topsnelheid heeft van boven de 300km/h). Mannheim was ongeveer halverwege. Tijdens de reis was ik een aantal keren weggedommeld; de cadans van de trein wiegde me in slaap en stelde me in staat de gemiste uren die mijn vroege vertrek hadden veroorzaakt goed te maken. Aan boord was er een prima restauratiewagen waar ik mijn lichaam van de broodnodige cafeïne kon voorzien na de hazenslaapjes en ook de broodjes smaakten meer dan goed. Aangezien ik een uurtje op Mannheim moest vertoeven besloot ik de omgeving even te verkennen met Google maps. Op een kleine tien minuten lopen bevond zich een Starbucks. Na vijf uur in de trein leek mij dit wel een prima doel om de tijd door te brengen. Met de koffie in de hand stak ik de straat over en liep ik via het mooie zonnige Mannheimer Wasserturm park terug naar het station, waar ik rustig in de ICE kon stappen om mijn rit voort te zetten.

Mannheimer Wasserturm

Mannheimer Wasserturm

München! Alles in de stad ademt al Oktoberfest, het grootste bierfeest ter wereld. Overal werden voorbereidingen getroffen voor het feest dat over een kleine week in alle hevigheid los zou barsten. Twee maal eerder was ik in München geweest om de Oktoberfeesten te bezoeken. Het is een beleving die ik iedereen aan kan raden, ongeacht of je een bierdrinker bent of niet. Het is de sfeer, de gemoedelijkheid en de trots van de lokale bevolking die de ervaring onvergetelijk maken. Bavaria, zoals de Latijnse naam voor Beieren luidt, is een deel van Duitsland op zichzelf. De mensen hier zien zich niet als Duitsers, maar als ‘Bavarians’.

Bavarians

Door zichzelf deze houding aan te meten en met enig dedain neer te kijken op de rest van de bevolking, worden ze door vele Duitsers gezien als een eigenwijs en minachtend volk. Het eigenwijze kan ik onderstrepen, maar ik kan ook uit eigen ervaring zeggen dat het een positief, energiek en open volk is. Doordat ik later aan kwam dan gepland, besloot ik eerst naar mijn hotel te gaan om in te checken en op te frissen alvorens de stad in te gaan. Ik zou de nacht doorbrengen in Motel One Deutsches Museum, gelegen op 4 metrohaltes vanaf het centrum. De beoordelingen waren goed, zeker waar het ging over de prijs kwaliteitverhouding. Bij binnenkomst sprak het strakke moderne interieur en het vele licht me aan. Het inchecken verliep probleemloos dankzij de goede service van het personeel en zo stond ik een kwartier later onder een heerlijke douche.

Paulaner am Nockherberg

Paulaner am Nockherberg

Doordat de dag al heel vroeg begonnen was, merkte ik dat ik vermoeider was dan ik had verwacht. Ik nam contact op met de vrienden die ik zou bezoeken met de mededeling dat ik deze avond rustig door zou brengen in de omgeving van het hotel en dat ik dan morgen fris en fruitig met hen de stad in zou gaan. Mijn maag begon een beetje te knorren. Ik keek op mijn horloge en zag dat het inmiddels al na zevenen was, dus was het niet zo vreemd dat mijn lichaam weer wat voeding kon gebruiken. Op een kleine tien minuten lopen bevond zich de Paulaner brouwerij, behorende tot een van de zes grootste brouwerijen van München. Bij de receptie van het hotel had ik te horen gekregen dat hier een schitterende biergarten is en dat er ook heerlijk gegeten kan worden. Ik liep langs een groot statig oud pand en zag dat ik hier moest zijn.

München

De ondergaande zon nam langzaam de warmte van de heerlijke nazomer met zich mee, maar met een dun jasje was het goed uit te houden. Het grote, door kastanjebomen omgeven, terras was half gevuld. De ontspannen sfeer nodigde uit om ook plaats te nemen op het terras. Aan het einde van de tuin waren de grote koperen ketels zichtbaar waarin de verschillende biersoorten van Paulaner worden gebrouwen. Ik bestelde de Paulaner Nockherberg, het biertje dat alleen hier bij de brouwerij ‘Paulaner am Nockherberg’ te krijgen is en verder niet wordt gedistribueerd. Ik leerde dat Paulaner voor 49,9% in handen is van Heineken en dat dit de enige grote brouwerij van München is, die nog steeds op dezelfde locatie staat als waar het ooit, in 1634, allemaal begon. Een mooi troebel bier in het welbekende langwerpige Paulanerglas werd voor me gezet. De eerste slok proefde heerlijk bitter, maar werd al snel omgevormd tot een warm en smaakvol geheel, kortom een heerlijk biertje. Nu ja, voor zover je bij een halve liter kan spreken van een ‘biertje’.

Als maaltijd besloot ik de ‘Feige Sau’ te nemen. Letterlijk vertaald bestelde ik het laffe zwijn. Filet van het zwijn, gaar gesudderd in een saus van rode port en balsamico azijn. Bestrooid met spekjes, aardappelpuree aan de zijkant en geserveerd op een bedje van vijgen, uien en een koolsoort. Het eten en de biertjes, de bediening en de oase van rust waarin ik me bevond; het maakte het tot een heerlijke ontspannen avond, precies wat ik nodig had na de lange reis en ook wat ik nodig had om morgen weer energiek uit bed te kunnen stappen. Terug bij het hotel zag ik dat het gezellig druk was bij de bar. Voor deze ene keer was ik verstandig en liet ik de bar met zijn uitnodigend karakter voor wat hij was en sleepte ik mijn vermoeide lijf naar boven om te gaan genieten van een goede nachtrust.

Als herboren stapte ik om een uur of elf het hotel uit, klaar om van een wederom zonnige dag te gaan genieten. München, geen onbekende stad. Liefde had er voor gezorgd dat ik hier een kleine vijf jaar geleden al eens enkele maanden had doorgebracht. De liefde was al lang weer verdwenen, maar de vrienden van die tijd waren altijd vrienden gebleven. En ook mijn liefde voor deze schitterende stad met zijn kleine 1,4 miljoen inwoners, was nooit verdwenen.

Marienplatz, München

De Frauenkirche

Na een lekkere kop koffie op de Marienplatz, het centrale plein van de stad, besloot ik om naar de Frauenkirche te lopen, de grootste kerk van Duitsland. Behalve dat het een schitterende kerk is die zeker een bezoek waard is, kan je hem ook beklimmen. Aangezien ik niet de tijd had heel de stad te doorkruisen, was dit een mooie gelegenheid om toch de hele stad te aanschouwen. Vanaf de toren, op net geen 100 meter hoogte, heb je een schitterend uitzicht over de stad. Wanneer je de stad ziet, denk je dat het echt een oude stad is met vele historische gebouwen. Dit is echter maar ten dele waar. In de oorlog is namelijk 60 tot 70% van de stad gebombardeerd. Alles is echter weer helemaal opgebouwd in de traditionele oude stijl. Hierdoor is het historisch karakter van de stad bewaard gebleven, gelukkig. Op de mooie heldere dag dat ik er was, kreeg je een schitterend panorama van de stad voorgeschoteld met op de achtergrond de Alpen. Ja, München zat nog steeds in mijn hart. Terwijl ik de afdaling vanaf de toren inzette, zag ik dat het inmiddels al bijna half twee was. Dat werd even de pas erin, aangezien ik om twee uur had afgesproken in de biergarten bij Löwenbrau Keller, een andere grote brouwerij in München.

Precies op tijd kwam ik aan en ik zag twee bekende gezichten al vrolijk lachen. Zoals de traditie voorschrijft werd ik meteen getrakteerd op een grote pul bier. Daarnaast is het in de biergarten heel gebruikelijk dat je zelf wat te eten mee neemt voor tijdens het borrelen. Ik snapte nu ook waarom de dames hier met van die grote tassen liepen, al die etenswaren moeten wel ergens in vervoerd worden natuurlijk. We kletsten, we dronken, we aten en we genoten van de warme herfstzon. Het was alsof we elkaar gisteren voor het laatst hadden gezien. Nu ik hier op deze mooie dag in München was, wilde ik graag ook nog even naar de Engelse Tuin, het grootste stadspark van Europa. Toen ik enkele maanden in deze stad door bracht, heb ik daar zoveel tijd doorgebracht. Het is een zeer rustgevende omgeving in een drukke stad en het nodigt uit te onthaasten. Via de zuidzijde liepen we naar de Engelse Tuin. Hier is namelijk een plek waar de rivier de Eisbach door een tunnel stroomt en aan het uiteinde hiervan een kunstmatige permanente golf produceert waarop gesurft kan worden. Het is zo apart om dit midden in een stad te kunnen doen én aanschouwen. Bijna dagelijks liep ik er langs om te kijken naar de surfers en wederom stond ik ademloos te kijken.

Surfen op de Eisbach, het gehele jaar door

Surfen op de Eisbach, het gehele jaar door

Na een klein half uur liepen we door en gingen we het park in, onderweg naar de op één na grootste biergarten van München, gelegen bij de Chinese pagode die hier werd gebouwd in navolging van de grote pagode in de Botanische tuin in Londen. Weg van de hectiek van de stad, kon je hier de lokale bevolking aanschouwen in zijn ontspannen modus. Wandelen, skaten, fietsen. Gewoon liggen, barbecueën, een balletje trappen; doen waar je zin in hebt en vergeten dat je eigenlijk in een stad bent. Met mooi weer is dit de beste plek in München om de dag door te brengen. De avond viel over het park, terwijl we een broodje worst als avondmaal tot ons namen. Een worst van ongeveer 40 centimeter op een broodje met nauwelijks 10 centimeter lengte, niemand die het raar vond; zo aten ze het al jaren en zo hoorde het dus. Nu was de tijd gekomen om weer afscheid te nemen. Morgen moest er weer vroeg opgestaan worden, dus besloot ik mijn vrienden niet te vergezellen naar Schwabing, de wijk in München waar een groot deel van het uitgaansleven zich bevindt. De avond was mild en ik besloot terug naar het hotel te lopen. De wandeling van een uur vanaf de Engelse tuin naar het hotel bleek een mooie manier om de stad vaarwel te zeggen, hoewel tot ziens passender is, want dat ik ooit weer naar München ga staat vast.

Pagode bij biergarten, Engelse tuin München

Pagode bij biergarten, Engelse tuin München

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>