Het was mijn leraar Engels (Van Kessel, Thuredrecht college Dordrecht), die me begin jaren ’90 de liefde voor de Engelse poëzie bij bracht. In fantastisch Schots accent las hij de gedichten van Robert Burns. Bevlogen vertelde hij over de achtergronden van ‘The Tiger and the Lamb’ van William Blake. Hartstochtelijk droeg hij Sonnet XVIII van Shakespeare voor en hij was lyrisch over William Wordsworth.
Wordsworth is me het meest bijgebleven omdat hij de schoonheid van de natuur en landschappen in met name het Lake District zo treffend wist te beschrijven. Hier op deze plek komen mijn interesses en grootste passies samen; poëzie, historie en reis- en landschapsfotografie.
Golden Daffodils
William Wordsworth publiceerde in 1798 met Samuel Taylor Coleridge de gedichtenbundel ‘Lyrical Ballads’. Het werd een mijlpaal in de Engelse literatuur en wordt beschouwd als het begin van de Romantiek. Hij schreef op diepzinnige wijze en toch in begrijpelijke taal over de natuur en zijn gevoelens. Zijn beroemdste gedicht ‘I wandered Lonely as a cloud’ gaat over ‘Golden Daffodils’ (goudkleurige narcissen), die dansen op het ritme van een lentebries langs de oevers van het meer Ullswater.
Foto: Wordsworth Trust
‘I wandered lonely as a Cloud’
door William WordsworthI wandered lonely as a cloud
That floats on high o’er vales and hills,
When all at once I saw a crowd,
A host, of golden daffodils;
Beside the lake, beneath the trees,
Fluttering and dancing in the breeze.Continuous as the stars that shine
And twinkle on the milky way,
They stretched in never-ending line
Along the margin of a bay:
Ten thousand saw I at a glance,
Tossing their heads in sprightly dance.The waves beside them danced; but they
Out-did the sparkling waves in glee:
A poet could not but be gay,
In such a jocund company:
I gazed—and gazed—but little thought
What wealth the show to me had brought:For oft, when on my couch I lie
In vacant or in pensive mood,
They flash upon that inward eye
Which is the bliss of solitude;
And then my heart with pleasure fills,
And dances with the daffodils.
Ik bezoek de plek van het gedicht, dat tegenwoordig Wordsworth Point heet. Dansende Narcissen vind ik er niet, maar het uitzicht over het meer en de sereniteit zijn bijzonder aangenaam. Iets boven Ullswater, langs het pad dat ik volg vanaf Aira Force, kom ik bij een uitzichtpunt dat Wordsworth vaak moet hebben gezien. Hij had een grote voorliefde voor dit gebied in het Lake District en schreef er drie gedichten over.
Langs de route staat een bankje, waarvan ik dankbaar gebruik maak en van waar ik uitkijk over het typisch Engelse landschap. In de verte is de kale top van Helvellyn te zien, na Scafell Pike de hoogste berg in het Lake District. In de voorgrond dat kenmerkende Britse groen en het meer dat zich door het landschap slingert.
In het Lake District zijn nog veel meer plekken te vinden die herinneren aan de dichter. Vlakbij Lake Grasmere ligt Dove Cottage. In dit kleine huisje woonde Wordsworth met zijn vrouw, hun kinderen en zijn zus tot 1808. Tegenwoordig is het huis ingericht als museum. Naast de woning ligt het Wordsworth Museum dat zijn brieven, dagboeken en gedichten exposeert. Hier kun je dus het handschrift van de dichter zien!
Zijn latere en veel ruimere woning in Rydal Mount, dat net boven het meer Rydal Water ligt, is eveneens een museum. Het huis is zo ingericht dat het lijkt alsof Wordsworth elk moment kan binnen wandelen. De schitterende tuin rondom de woning is uitstekend onderhouden en ligt er nog grotendeels bij zoals hij hem begin 19e eeuw ontwierp. Wordsworth woonde er tot zijn dood in 1850.
Voordat ik terug reis naar Nederland bezoek ik het graf van de dichter, maar ik kan me niet voorstellen dat hij hier ligt. Die steen staat er gewoon voor de vorm. Je moet tenslotte iets met een dichter die er niet meer is, maar nooit is overleden.
- Drie Dolomieten uitzichten die je gezien moet hebben - 30 mei 2018
- Winterwandeling Unterengadin Zwitserland - 17 maart 2018
- Op jacht naar het Noorderlicht - 21 december 2017