Ethiopië, land van dertien maanden zonneschijn

Een onvergetelijk woest en grillig berglandschap in Ethiopië

Het is er overweldigend groen, er staan hutten, iedereen is aan het werk op het land, soms met behulp van ossen. Mensen met kuddes lopen over de weg. En overal kinderen, kinderen. Ook hele kleintjes lopen al met een paar stuks vee. Er wordt aan alle kanten gezwaaid. Vooral kinderen komen van alle kanten aangerend, niet alleen om te zwaaien. Bedelen zit hier in de genen; overal houden mensen hun hand op. Als je even stil staat, wordt de auto bestormd. Een rustige plek is niet te vinden, het lijkt wel of ze uit de grond komen, en allemaal willen ze geld.

Bedelcultuur in Ethiopië

Als een land zo mooi is en elke toerist heeft het over het bedelen en lastig vallen door bedelende kinderen, kun je wel spreken van een serieus probleem. Ethiopië mag dan een van de veiligste landen van Afrika zijn, maar toeristen voelen zich nergens zó onvrij. Langs alle wegen staan in ontzettend grote aantallen kinderen met hun hand omhoog. Zouden ze zo geboren worden? Nergens kun je stoppen zonder direct omsingeld te worden. Het is een hele toer om even een sanitaire stop te maken. Lunchen en kamperen kun je hier vergeten: overal moet je achter de poort van restaurants of hotels eten of kamperen. Ook busjes met toeristen kunnen nergens stoppen. We zagen een busje totaal omsingeld door de hele dorpsbevolking. Op markten krijg je direct een hele sliert kinderen achter je aan die je een hand proberen te geven of lopen te joelen: “money, money, money”. Sommige mensen gooien snoepjes naar buiten om er maar vanaf te zijn.

In Addis Ababa heeft de overheid bedelen verboden. Geef je toch wat, krijg je een boete! Dat heeft het bedelen enigszins ingedamd, maar ik zal nooit die vrouw vergeten, die met haar vuisten op mijn raam stond te rammen! En hier worden door kinderen allerlei onzinnige dingen “verkocht”…

Vrouwen in Ethiopië

Ontwikkelingshulp in Ethiopië

Het lijkt wel of er voor elke Ethiopiër een hulporganisatie is! Bij elke paar hutten staan borden van elke mogelijke hulporganisatie voor elk denkbaar project. Voedselhulp waarvan een groot deel op de markt ligt… en dat terwijl in het zuiden door landen als India, Turkije en China met grote machines gewerkt wordt en de opbrengst voor het grootste gedeelte geëxporteerd wordt! Het gaat ons begrip te boven. En het helpt elk initiatief van de eigen bevolking om zeep. Wel loopt een groot gedeelte van de bevolking met mobiele telefoons.

Scholing is een groot probleem, helemaal voortgezet onderwijs. Kinderen moeten op het land werken of bedelen om geld voor het alsmaar groeiende gezin te verdienen. Er is een bevolkingsexplosie aan de gang hier: van 25 miljoen mensen in 1975 tot 85 miljoen nu. Allemaal aan het infuus van de ontwikkelingshulp. Zou geboortebeperking niet het beste project voor dit land zijn?

Maar het land zelf is prachtig, laten we dat niet vergeten!