Poort naar de wolken
Met een stevig hangslot is de ijzeren slagboom vergrendeld. Negen uur ’s ochtends, lichte motregen. Een smalle asfaltweg slingert naar de top van Greenan Hill. Het is even wachten. Op een klein wit bordje staan de openingstijden van de Grianan of Aileach. Nog een auto sluit aan. Het ongeduld neemt toe als de tijd weg tikt. Net voordat wordt overwogen om onder het hek door te kruipen en de steile voettocht naar boven aan te vangen spoedt zich in de verte een schim. Verwilderd zijn haar blonde haren, ze draagt iets dat lijkt op een ochtendjas. In haar hand houdt ze een sleutel omhoog. ’Excuse me, I overslept’, roept ze in het voorbijgaan. Het pad op weg naar de eerste mystieke plaats wordt vrijgegeven.
Grianan of Aileach is een rond stenen fort van vijf meter hoog. Op een hoogte van 230 meter en naar verluidt al in de eerste eeuw gebouwd. Ongetwijfeld het meest spectaculair aan deze plek is het uitzicht. Ruitjespatronen in verschillende tinten groen, uitgestrekte grillige heuvels, de glinstering van het wateroppervlak van Lough Swilly en een stevige laag donkergrijze bewolking die het geheel afmaakt. Ruig en woest. Dat is Donegal.
Kastelen in overvloed
De Ieren gebruiken wel de afkorting ‘ABC’ om een specifiek kenmerkend element in het landschap aan te duiden; another bloody castle. Het stikt er van de kastelen, restanten en ruïnes daarvan. Met prachtige namen. Neem nu Carrickabraghy Castle. Dat het ooit een kasteel is geweest, zou je niet zeggen. Delen van torens staan nog overeind. Binnen de vervallen muren is nog de structuur van verschillende kamers zichtbaar. In één van de die kamers liggen lege blikjes bier op de grond, stapeltjes uitgedrukte sigarettenpeuken, staat een oude tv en een verweerde sofa. Niet fraai voor historisch erfgoed. Het is echter ook hier de omgeving en het landschap dat het een plaatje maakt. Het uitgestrekte kiezelstrand van Pollan Bay, de woeste Atlantische Oceaan wiens golven met volle kracht beuken op de scherpe rotspartijen, het rustgevende groene landschap met kleine boerderijtjes en de donkere wolkenpartijen in bijzondere vormen die dreigend voorbij dreigen.
Thuiskomen
Fleurige roze fuchsia’s hangen over de rand van het kleine zwarte potje. Aan de roomwitte gevel wappert een gebaande oranje met wit en groene vlag. Een donkerhouten picknick tafel staat naast de brede deur. Het is stil op straat. De donkerbruine deur van de ‘Rusty Nail’ zwaait open. De pub is één van de hoekstenen van de Ierse maatschappij. Zo ook voor de gemeenschap van het nietige Clonmay. Het is gezellig druk binnen. Het eikenhouten interieur versterkt de huiselijke sfeer. Tijd voor een pint.
Badderende elfjes
Van de traditionele naar een spijker vernoemde pub is het maar een klein eindje naar de tweede best bezochte plek van het driehonderd zielen tellende Clonmay. Parallel aan een kabbelend beekje ligt een betonpad tussen twee heuvels door. Na een wandeling van een dikke tien minuten wordt zachtjes het gekletter van water hoorbaar. Het kabbelende beekje van een paar honderd meter terug wordt gevoed door een waterval, de Glenevin Waterfall wel te verstaan. Krachtig stroomt het water van zo’n vijftien meter hoogte naar beneden. Een erg mooi plekje. Elfjes misstaan hier niet.
Filmlocatie
Zomaar midden in de graslanden bij Culldaf. Omringd door achteloos grazende koeien staan daar de restanten van eeuwenoud kerkje. Het kruis bovenop de gevel verraadt het. Het dak ontbreekt. Prachtig zijn de doorkijkjes door de boogramen. Aan de horizon domineert een heuvellandschap. Kniehoog gras verbergt de grafstenen naast de kerk. De weinige inscripties zijn onleesbaar. Deze plek, lokaal bekend als Clonca Church, zou uitstekend figureren in een willekeurige film. Zoals eigenlijk zoveel plekjes in het magische Donegal.
- Vier tips voor de fraaie Vlaamse Westhoek - 2 augustus 2022
- Citytrip Aken - 3 juni 2022
- Emirates met kids - 25 mei 2022