De strijd om Uluru

Een imposante rotsformatie rijst statig uit het vlakke landschap van de Australische Outback. Met eeuwenoude mythes en mysterieuze verhalen vormt het voor de Aborigines een heilige plaats en voor de toeristenbranche een enorme bron van inkomsten. Een van Australisch meest iconische fenomenen staat al decennia lang synoniem voor een strijd tussen de religieuze geschiedenis en het huidige massatoerisme.

De strijd om Uluru

Heilige grond

De lokale Aborigines noemen het Uluru maar op de meeste kaarten zal de plaats gemarkeerd staan als Ayers Rock. Uluru ligt in het Kata-Tjuta National Park, op een paar uur rijden van Alice Springs. De rots die wij kennen als Uluru is slechts het topje van een enorme formatie die onder de grond door de Australische semi-woestijn loopt. Voor de Anangu, zoals de lokale Aborigines worden genoemd, is het een heilige plek die voortkomt uit hun mythologie van de Droomtijd. De Aborigines kenden geen schift en communiceerden via tekens in de rots. Elke inham, scheur en afbeelding heeft voor hen een betekenis en vormt daarmee een heilige tekst van hun voorouders. 
 

Taboe

Na een lange strijd heeft de Australische regering in 1985 de Aborigines erkend als rechtmatige eigenaars van Uluru, maar wel onder de voorwaarde dat ze het open zouden stellen voor toerisme in het National Park. Toeristen kunnen een wandeltocht maken rondom de rots maar hebben daarnaast ook de optie om hem te beklimmen. Dit laatste geldt als een groot taboe voor de Aborigines, die dit zien als schending van hun heilige grond.

Sporen van schade

Buiten het feit dat het als respectloos wordt gezien tegenover de oorspronkelijke eigenaren van de rots, is de klim ook levensgevaarlijk. Jaarlijks wagen zo’n 300.000 toeristen zich naar boven maar ieder jaar vallen er ook weer doden, waarvan de meesten door een valpartij of hartaanval. Aan het uitzicht dat men heeft vanaf de top van de rots, hangt een duur prijskaartje. Het toerisme brengt namelijk onherroepelijk schade toe aan de heilige plek. Zo zijn er aan de voet van de rots op verschillende plekken sporen te zien die van boven naar beneden lopen. Eenmaal boven, moeten veel toeristen naar het toilet, waardoor urine inmiddels een groot spoor van erosie heeft achtergelaten en de waterplassen zijn vervuild.

Uluru inhammen

Samenwerking

Het aantal klimmers neemt gelukkig ieder jaar af, en veel reisorganisaties en gidsen weigeren de optie op te nemen in hun programma. Een bezoek aan Uluru zelf is al een onvergetelijk ervaring en met name bij zonsopgang en zonsondergang is het een spektakel om naar de rots te kijken als deze langzaam van kleur verandert. Het vormt daarnaast ook een prachtige plaats om kennis te maken met de geschiedenis van de Aborigines.
 
Er bestaan tegenwoordig vele projecten waarbij toeristenorganisaties en Aborigines samenwerken om bezoekers op een respectvolle manier kennis te laten maken met de spirituele achtergrond en geschiedenis van de plek. Let dus bij een bezoek aan Uluru goed op de voorschriften of boek je reis bij een eerlijke organisatie. Een goede gids kan je veel vertellen over de prachtige verhalen die bij Uluru horen en weet daarnaast precies wat wel en niet toegestaan is. Zo zijn er bepaalde inhammen die volgens de spirituele traditie alleen toegankelijk zijn voor vrouwen, mogen sommige delen van de rots niet gefotografeerd worden en is het uit den boze om steentjes mee te nemen als souvenir.

Respect

Ga je naar Australië, sla het Kata-Tjuta National Park dan niet over, maar bewonder het met respect voor de eeuwenoude historie die de plek rijk is. En vergeet vooral niet ontzettend te genieten van de onbeschrijfelijke schoonheid van deze bijzondere plek.

Tekst en fotografie: Naline Roodbeen

Dionne
Laatste berichten van Dionne (alles zien)

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>