Een film over het verlangen om een wereld te zien of te creëren die ons eigen vertrouwde wereldje ontstijgt. En over andere culturen, als spiegel voor de cultuur waar we zelf deel uitmaken.
Met de film, die op 1 september werd genomineerd voor een Gouden Kalf, vertelt regisseur Daan Veldhuizen een complex East-meets-West-verhaal in een even rijke als confronterende filmtaal, zonder daarbij te oordelen. Hij neemt je mee naar een stukje ongerept Laos, het dorpje Muang Ngoi in het noorden, waar de komst van backpackers ook voor de plaatselijke bevolking een avontuur blijkt te zijn.
Uitzenddatum: woensdag 9 september, 23:00 uur, NPO2
Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice
Het eerste half uur van de film is één grote idylle. Je lijkt terecht gekomen in het einde van de wereld; een klein dorp met een paar honderd inwoners, omringd door majestueuze bergen, alleen bereikbaar per boot. Er is geen toerist te bekennen, er wordt rijst geoogst, vrouwen vlechten manden voor het huis, mannen repareren visnetten, families eten hun maaltijd bij het schamele licht van één peertje, en tijdens het boeddhistische feest dat het einde van de regentijd markeert, verdwijnen tientallen lampionnen in de nacht.
Zo was het jaren geleden. Tegenwoordig staat het dorp ook in de Lonely Planet en is er een uitgebreide pagina op Wikitravel. Het dorpje Muang Ngoi is de laatste jaren een populaire bestemming onder backpackers geworden, op zoek naar een stukje paradijs op aarde. Hun komst verandert veel in het dorp: er wordt elektriciteit en een weg aangelegd, de dorpsbewoners verhuren kamertjes aan toeristen en openen souvenirwinkeltjes. Maar de komst van de toeristen blijkt ook een splijtzwam voor de plaatselijke bevolking te betekenen.
Daan Veldhuizen vertelt het verhaal van Muang Ngoi aan de hand van de vriendschap tussen de twee jeugdvrienden Shai en Khao. Volstrekte tegenpolen lijken ze aan het begin van de film. Shai is een motorrijdende prettyboy met een drankprobleem. Hij heeft gestudeerd in de grote stad en geproefd aan het moderne leven, en droomt van een leven waarin hij geld verdient aan toeristen – in zijn geboortedorp, dat wel. Khao heeft een gezin gesticht en is een intens tevreden boer; hij kan zich geen fijnere plek voorstellen dan zijn rijstveld, het is er zo mooi zegt hij, hij raakt er nooit verveeld.
Er ontstaat een kloof tussen de jongens als het regenseizoen ten einde is en de toeristen massaal arriveren; hun aanwezigheid zet alles op scherp. Zowel Shai al Khao legt contact met de toeristen en proberen via hen hun leven te verbeteren. Maar waar Khao de toeristen vooral in zijn wereld toelaat en zijn wereld als toeristische attractie op de kaart zet, probeert Shai in de wereld van de toeristen terecht te komen. De film laat zien hoe hun leven onder invloed van de toestroom van toeristen verandert. Hoe Shai zijn draai als ondernemer maar niet vindt, Khao naast zijn werk op het land wandelingen gaat verzorgen, met toeristen in gesprek komt en zo steeds meer behoefte krijgt zijn blik naar buiten te richten, iets van de wereld te zien.
De paradox van het moderne toerisme
In de film gaat het over de gevolgen van toerisme. Waarom wij zo ver reizen, en er onherroepelijk iets kapot maken. De documentaire bekijkt de backpackers vanuit het ongebruikelijke perspectief van de lokale bevolking en laat zien wat de komst van toerisme betekent voor de ‘ongereptheid’.
Laetitia Schoofs, directeur BOS: “Zijn we ons wel bewust van de destructieve invloed die het backpacken op authentieke gemeenschappen kan hebben?”
Meer informatie:
Bananapancakesandthechildrenofstickyrice.com
De documentaire
Komende woensdag 9 september is het zover: de Boeddhistische Omroep zendt Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice uit op de Nederlandse televisie! Er wordt een ingekorte versie van een uur uitgezonden. De originele versie van 93 minuten draait nog steeds in de bioscoop. Zie je de docu liever volledig én op het grote doek? Deze week draait Banana Pancakes and the Children of Sticky Rice nog in De Balie Amsterdam, OT301 Amsterdam, Filmhuis Lumen Delft en Filmhuis Oosterhout.
Kitty Arends van Bodhitv: “Wanneer de vriendschap tussen Khao en Shai onder spanning komt te staan, voel je als kijker met backpack-ervaring een soort plaatsvervangende schaamte: omdat wij willen reizen en die ongereptheid willen ervaren, plegen we daar tegelijkertijd een aanslag op.”
Wat is jouw mening over “het backpackers dilemma”? Hoe kun je aan iedereen laten weten dat je het paradijs op aarde hebt ontdekt, deze schitterende afgelegen plek, waar geen backpackers komen en waar de lokale bevolking nog onschuldig is, vriendelijk en niet alleen maar uit op je geld, zonder het te verpesten doordat iedereen erheen komt?
- 5x waarom je naar Zuid-Finland wil deze zomer - 21 maart 2024
- 10 hoogtepunten van Ibiza per huurauto - 20 maart 2024
- Bikinitrends voor 2024 - 19 maart 2024