Een psychiater op wereldtrip

Remco Dijkstra, een jonge psychiater, reisde in een jaar tijd door zeventien verschillende landen. Bij terugkomst schreef hij een boek over deze emotionele rollercoaster en de avonturen die hij op zijn wereldreis meemaakte. Het resultaat hiervan, 'Te Gek! Wereldtrip van een jonge psychiater', verscheen onlangs in de winkel. Reishonger vroeg Remco het hemd van het lijf over zijn drang om andere landen te verkennen, zijn wereldreis en natuurlijk zijn boek.

Remco Dijkstra over Te Gek! Een psychiater op wereldreis

Een psychiater op wereldreis. Hoe is dat zo gekomen?

“Nadat ik mijn geneeskundestudie in Groningen had behaald, vertrok ik naar Limburg voor de opleiding tot psychiater. Zelf psychotherapie ondergaan, met een minimum aantal van vijftig sessies, is een verplicht onderdeel van deze medische specialisatie. In gesprekken met mijn psychoanalyticus kwam ik er gaandeweg achter dat ik een sterke behoefte heb aan avontuur, vrijheid en zelfreflectie. Na negen jaar ononderbroken studeren en werken wilde ik wel eens buiten de gebaande paden treden. Zodoende besloot ik om op wereldreis te gaan.”

Kun je kort iets vertellen over je reisroute?

“Mijn reis begon in Thailand en Laos, samen met een vriendin. Daarna bezocht ik met een andere vriendin Vietnam. Vervolgens reisde ik solo naar Japan, Hawaii en Californië. Na een rondje Mexico en Guatemala was het tijd voor Colombia, Venezuela, Brazilië en Argentinië. Ik eindigde in Afrika, met Zuid-Afrika, Malawi, Kenia en Ethiopië.”

Remco Dijkstra op wereldreis in Kenia - Te Gek! Een psychiater op wereldtrip

Hoe heb je de voorbereiding van je reis aangepakt?

“Nog voordat ik was vertrokken, sloeg de keuzestress al een beetje toe. Avond aan avond vroeg ik me af: in welk land begin ik mijn reis? Het aantal mogelijkheden was bijna eindeloos en alles leek leuk. Ik wist wel dat ik absoluut niet wilde werken of studeren tijdens mijn reis, ik wilde maximale vrijheid en onafhankelijkheid. Omdat ik door de bomen het bos niet meer zag, heb ik mij uiteindelijk laten voorlichten bij JoHo. Ook ben ik geïnspireerd door vrienden, familie en collega’s die enthousiast waren over bepaalde landen. Toen ik globaal een route had uitgestippeld, ben ik naar het World Ticket Center gegaan om te bekijken wat de opties waren en welk wereldticket ik het beste kon kopen.”

Je hebt jouw wereldreis alleen gemaakt. Hoe was het om alleen te reizen?

“Ik had nog geen enkele ervaring op dit vlak en zoals alle ‘eerste keren’ en grote levensveranderingen was ook deze stap eng. Mijn grootste angst vooraf was dat ik in een ‘acute eenzaamheidsdepressie’ terecht zou komen, maar het viel eigenlijk reuze mee. Gelukkig startte ik in Thailand samen met een vriendin. Zo kon ik samen met iemand alvast wennen aan het reizigersleven. Het is fijn om continu een praatpaal te hebben, ervaringen direct met een maatje te delen en niet alle regeldingen zelf te hoeven doen. Maar het intensieve en langdurige contact met een ander op zo’n reis brengt ook nadelen met zich mee. Je moet niet alleen zien te dealen met je eigen, door de gebeurtenissen hevig wisselende stemming, maar ook met die van de ander. Tijdens een solotoer ben je alleenheerser. Je kunt alles doen wat je zelf wilt en hoeft met helemaal niemand rekening te houden.”

Remco beklom de Nevado Pisco in het Andesgebergte

Als je één favoriete plek mag noemen die je tijdens jouw reis hebt bezocht, welke is dat dan?

“In het hoofdstuk ‘Zesduizend doden’ beschrijf ik de driedaagse beklimming van Nevado Pisco, een besneeuwde berg van 5752 meter hoog. Het is de meest indrukwekkende ervaring van mijn wereldreis, zowel in positief als negatief opzicht. Ineens begreep ik de onweerstaanbare aantrekkingskracht die extreem hoge bergen op mensen kunnen hebben volledig. Ondanks kwellende doodsangsten genoot ik tijdens het klimmen zoals ik dat nooit eerder deed.”

Zijn er ook plekken die je achteraf gezien liever had overgeslagen?

“Ja, namelijk Malawi. Verdriet was de overheersende emotie vanaf het moment dat ik arriveerde in dit berooide en onderontwikkelde Afrikaanse land met meer dan vijftien miljoen inwoners. In eerste instantie dacht ik dat verveling de boosdoener was. Malawi heeft de adrenaline zoekende reiziger namelijk niet veel te bieden. Of misschien was ik door alle hoogtepunten tijdens mijn reis gewoon een verwende zeurpiet geworden. Feit is in elk geval dat ik niet echt enthousiast werd van Malawi. Ik voldeed nog niet aan de criteria voor een klinische depressie, maar het land lag me zwaar op de maag en ik was blij toen ik door kon vliegen naar Kenia.”

Wat is de mooiste ontmoeting die je op reis hebt gehad?

“Aan twee ontmoetingen tijdens mijn reis heb ik in het bijzonder mooie herinneringen. De eerste was het weerzien van mijn ouders en jongere zus. Na negen maanden arriveerden zij op de luchthaven van Buenos Aires en zag ik ze, na het uitzwaaien op het vliegveld in Brussel, weer in levende lijve. Dat was in één woord geweldig. Daarnaast ontmoette ik in Kaapstad Ewald, een oudere man. Deze durfal nam op 72-jarige leeftijd de stap om alleen op wereldreis te gaan. Voor mij was Ewald een grote inspiratiebron. Ik merkte vooral geruststelling: het hoeft niet allemaal nú te gebeuren.”

Remco Dijkstra bezocht tijdens zijn wereldreis zeventien verschillende landen.

Welke cultuur heeft je het meest verbaasd en waarom?

“Dat is absoluut Japan; ik heb er zelfs een volledig hoofdstuk in mijn boek aan gewijd.”

“Ik ben een dokter die zich graag goed voorbereidt. Als ik een nieuwe patiënt ga zien, verdiep ik me in het dossier om de psychiatrische voorgeschiedenis en biografie te bestuderen. Mijn voorkennis over Japan was beperkt, maar ik wist vooraf dat er bij dit Aziatische land geen enkelvoudige ‘diagnose’ in zat. Bij het doornemen van de levensgeschiedenis van een patiënt gaat onze aandacht vooral uit naar ingrijpende gebeurtenissen: seksueel misbruik, pedagogische verwaarlozing, scheiding van de ouders, mishandeling, et cetera. Een opvallend aspect van de Japanse geschiedenis is dat het zich gedurende geruime tijd isoleerde van de rest van de wereld. Niet per se een ‘jeugdtrauma’, wel een fase die een ingrijpend effect heeft gehad op de ontwikkeling van het land en haar cultuur. Volledige afzondering van een individu tijdens de jeugd leidt vermoedelijk tot een ‘zonderlinge figuur’ op volwassen leeftijd. In het geval van Japan heeft de eeuwenlange quarantaine bijgedragen aan haar excentrieke karakter.”

Hoe heb je, door jouw achtergrond en ervaring, jouw wereldreis beleefd qua gevoel?

“Een wereldreis is een hogedrukpan van emoties, positieve en negatieve. In mijn ogen zijn er duidelijke overeenkomsten tussen reizen en werken in de psychiatrie. In beide gevallen stap je steeds nieuwe, onbekende ‘werelden’ binnen, die je uitgebreid verkent en probeert te doorgronden. In het boek heb ik mijn wereldreis beschreven vanuit het perspectief van een psychiater. Ik analyseer de gevoelens die onder deze omstandigheden ontstaan door middel van het sturen van e-mails aan mijn psychotherapeut. Ik zag mijzelf als onder een vergrootglas. Daarmee wil ik de lezer vermaken en laten zien dat ieder mens in potentie een zekere mate van ‘gekte’ in zich heeft.”

Remco Dijkstra op wereldreis in Afrika - Een psychiater op wereldtrip

Wanneer kwam je op het idee om je reisverhalen om te zetten in een boek?

“Tijdens mijn wereldreis hield ik een blog bij op waarbenjij.nu. Gaandeweg kreeg ik er steeds meer lol in; de verhalen werden langer. Vanaf het begin schreef ik vanuit het perspectief van een psychiater. Mensen vonden dit origineel en uniek. Na terugkomst kreeg ik veel positieve reacties op mijn reisverhalen en ben ik ze gaan herschrijven. Geleidelijk is het idee ontstaan om er een boek van te maken.”

Wat kunnen we zoal lezen in Te Gek?

“In ‘Te Gek!’ krijgt de lezer een realistisch beeld van hoe het is om een grote reis te maken. Ik beschrijf zowel de eufore momenten als de dieptepunten, hachelijke situaties en gevoelens van wanhoop en eenzaamheid. Als reiziger loop je tegen persoonlijkheidsproblemen aan, maar leer je ook veel te relativeren. Je ervaart emoties die je nooit eerder ondervond. Daarnaast is zelfreflectie onontkoombaar: wie ben ik en wat wil ik eigenlijk in het leven? In het boek analyseer ik mijn wereldreis op een heel persoonlijke manier én met de blik van een arts/psychiater.”

Heb je het reisvirus definitief te pakken of is jouw reishonger voorlopig gestild?

“Momenteel voel ik geen enkele behoefte om een nieuwe lange reis te maken, wel vakanties naar (verre) landen. Recent heb ik bijvoorbeeld 800 kilometer gewandeld, op pelgrimstocht naar Santiago de Compostela. Door mijn wereldreis ben ik rustiger geworden. Mijn bucket list is grotendeels afgevinkt en de belastende, wat onvolwassen gedachte dat het geluk daar is waar ik niet ben, is op de achtergrond geraakt. Ook wilde plannen om te emigreren zijn gesmoord. Nederland is ‘goed genoeg’ en het alledaagse is in mijn beleving veel minder tragisch geworden.”

Wat is jouw ultieme tip voor lezers die net als jij op wereldreis willen?

“Lees mijn boek!”, eindigt Remco met een knipoog.

Meer weten over Remco en zijn boek?

Remco heeft een eigen website en je kan hem op twitter vinden. ‘Te Gek!’ is (ook als e-book) verkrijgbaar bij verschillende boekhandels, waaronder Bol.com.

Sascha

Vragen? Suggesties? Of jouw reishonger delen?

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Je mag alleen HTML tags en attributen gebruiken:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>